Τα τελευταία λόγια των παιδιών στη Ρωσία: «Πες στη μαμά μου ότι την αγαπούσα!»

Μία 13χρονη ανήρτησε στο διαδίκτυο «Καιγόμαστε...», ένας συγγενής απάντησε και τότε του είπε: «Φαίνεται ότι αυτό είναι αποχαιρετιστήριο μήνυμα από μένα» - Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες για τον πανικό που επικράτησε
Την ώρα που οι τοπικές Αρχές εκφράζουν ανησυχία ότι ο τραγικός απολογισμός της πυρκαγιάς θα αυξηθεί τις επόμενες ώρες, τα ρωσικά ΜΜΕ δημοσιεύουν φωτογραφίες από τα δεκάδες παιδιά που χάθηκαν στην πυρκαγιά. Σύμφωνα με όσα δημοσιεύει η Mirror, ανεπιβεβαίωτα στοιχεία κάνουν λόγο για τουλάχιστον 96 σορούς που έχουν βρεθεί σε εμπορικό κέντρο με χώρους ψυχαγωγίας στην περιοχή Κεμέροβο της Σιβηρίας από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε χθες Κυριακή. Η πυρκαγιά ξεκίνησε σε έναν από τους υψηλότερους ορόφους του εμπορικού κέντρου Zimnyaya Vishnya και πολλά από τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους βρίσκονταν σε κινηματογραφική αίθουσα.




Η αδιανόητη τραγωδία, και ειδικά οι δύσκολες στιγμές που περνούν οι συγγενείς των θυμάτων και κυρίως των μικρών παιδιών, εντείνεται, καθώς ρωσικά μέσα δημοσιεύουν τις φωτογραφίες τους και τις τραγικές τελευταίες κουβέντες που εκστόμησαν πριν παραδοθούν στις φλόγες και τον καπνό.



Ένα 11χρονο αγόρι Σεργκέι Μοσκαλένκο βρίσκεται σε κώμα μετά από άλμα από ένα φλεγόμενο παράθυρο και επιβεβαιώθηκε σήμερα το πρωί ότι οι γονείς του πέθαναν στη φωτιά.



Αδιανόητο είναι αυτό που συνέβη σε συνομιλία στο Facebook. Ένα κορίτσι, η Μαρία Μόροζ, 13 ετών, έστειλε μηνύματα από τον κινηματογράφο: «Καιγόμαστε...», έγραψε. Ένας συγγενής απάντησε και τότε του είπε: «Φαίνεται ότι αυτό είναι αποχαιρετιστήριο μήνυμα από μένα». Είναι ανάμεσα στα παιδιά που πιστεύεται ότι πέθαναν.



Μεταξύ των αγνοουμένων είναι οκτώ κορίτσια από μια τάξη στο χωριό Τρεστσέφσκι -όλα 11 ή 12 ετών- που ονομάζονται: Βικτόρια Ποχάνκινα, Βερόνικα Πονουσκόβα, Έλενα Τσερνινόβα, Τατιάνα Κούρσεφσκαγια, Σεργκέι Μανεσκίν, Βικτόρια Ζιπούνοβα, Αναστασία Σμιρνόβα, Ντιάνα Νιτσόφσκαγια.







«Μου είπε: "Θείτσα, πες σε όλη την οικογένειά μου τους αγαπώ. Πες στη μαμά μου ότι την αγαπούσα"». Το τηλέφωνο έκλεισε. Η Ευγενία πρόσθεσε: «Οι σχολικές διακοπές μόλις ξεκίνησαν και σχεδόν όλη η τάξη τους ήταν εκεί - περίπου 10 άτομα. Δύο ή τρεις γονείς και ένας δάσκαλος. Ο δάσκαλος άφησε τα παιδιά στον κινηματογράφο και πήγε μαζί με τους γονείς στο εμπορικό κέντρο. Έτσι, όλοι οι ενήλικες επέζησαν...»








Ο Ιγκόρ, ένα αγόρι, δήλωσε: «Παρακολουθούσα μια ταινία με την επτάχρονη αδελφή μου. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μια γυναίκα φώναξε - φωτιά! Σύννεφα καπνού εμφανίστηκαν σε ένα δευτερόλεπτο, άρπαξα την αδερφή μου και βγήκαμε έξω. Το πλήθος ήταν τρομερό εκεί, δεν μπορούσα να δω τίποτα. Χρειάστηκαν πέντε λεπτά για να βγούμε. Τα χέρια μου εξακολουθούν να τρέμουν, και αν η γυναίκα αυτή δεν ερχόταν να φωνάξει...»



Μια μητέρα, η Γιούλια ήταν στην παιδική χαρά του εμπορικού κέντρου Cherry Winter με τα τρία παιδιά της και τη μητέρα της. Είπε: «Η πυρκαγιά ξεκίνησε στο 4ο επίπεδο, τα κάστρα να καίγονται. Όλα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μου, κάθισα στο καναπέ απέναντι. Η φωτιά εντάθηκε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο καπνός κάλυψε τα πάντα. Ήταν ένα θαύμα που επιβιώσαμε. Έτρεξα να ψάξω για τα παιδιά μου, όταν τα μάζεψα, όλα ήταν γεμάτα με καπνό γύρω. Έχασα τη μητέρα μου... Ευτυχώς, τη βρήκα κάτω».





Μια γυναίκα, η Εκατερίνα, δήλωσε: «Ήμουν με τον σύζυγό μου στον τρίτο όροφο σε κατάστημα επίπλων. Ξαφνικά το ταβάνι άρχισε να σπάει, πρώτα σε ένα μέρος, έπειτα παντού. Νομίζαμε ότι θα καταρρεύσει στα κεφάλια μας σε μερικά δευτερόλεπτα. Όλοι έσπευσαν, συμπεριλαμβανομένων βοηθών καταστημάτων, μέχρι 50 άτομα σε έναν ανελκυστήρα. Οι άνθρωποι πηδούσαν ο ένας στον άλλο στην κυλιόμενη σκάλα. Οι άνδρες έτρεχαν μπροστά από τις γυναίκες... και στο ισόγειο όλοι ήταν απλά εκεί, στέκονται και παρακολουθούσαν τον πανικό μας, κανείς δεν βιαζόταν. Πολλοί άνθρωποι πήγαν έξω χωρίς παλτά, πολλοί από το γυμναστήριο και το spa, με σαγιονάρες και καλύφθηκαν με πετσέτες. Μερικοί άνθρωποι λεηλάτησαν τηλεοράσεις».