Μια αγάπη για το καλοκαίρι (μέρος 2ο)

Καθώς η Ερατώ απομακρύνεται, εγώ μαλώνω με το μπάρμαν γιατί δεν μου δίνει τα 20 λεπτά ρέστα από τη μπίρα, και ξεκινάω για μια συνάντηση με το πεπρωμένο μου.

Φτάνουμε στο σπίτι της. Εκείνη ψάχνει τα κλειδιά της. Αδειάζει την τσάντα της στο τσιμεντένιο περβάζι. Ανάμεσα στα κιάλια, το χάρτη του σύμπαντος, πυξίδα, διαβήτη, μια ταυτότητα της NASA, τρία διαβατήρια με διαφορετικό όνομα, ένα ζευγάρι χειροπέδες, ένα μαστίγιο με τις 13 ουρές και ένα κουτί μαστίχες Χίου, κρύβεται η απόγνωση. Τα κλειδιά της έχουν εξαφανιστεί!
«Μα είμαι σίγουρη ότι τα είχα βάλει στη τσάντα μου» λέει με μια φωνή γεμάτη παράπονο.
Αντώνης: «Καλά δεν έγινε και τίποτα μπορείς να μείνεις σπίτι μου και το πρωί τα ψάχνεις», μόνο μην ψάξεις στη δεξιά τσέπη του μπουφάν μου, που έχωσα τα κλειδιά σου όταν εσύ πήγες στην τουαλέτα.
Ερατώ: Σπίτι σου; Μα...μόλις που γνωριζόμαστε...δεν θα μπορούσα.
Σκέφτομαι ότι πάλι έμπλεξα. Αφού στο τέλος θα έρθεις γιατί μου κάνεις τη δύσκολη; Θα το πω ακόμη μερικές φορές μέχρι να φτάσω ένα βήμα πριν γίνω φορτικός.
Αρκετά βήματα αφού έγινα φορτικός και δεν είχε και που αλλού να πάει δέχτηκε να έρθει στο σπίτι μου, στην ερωτική μια φωλιά…
Ερατώ: «Εντάξει πια, πάμε σπίτι σου! Άλλα θα κοιμηθώ στον καναπέ».
Ο Αντώνης χοροπηδάει και φιλάει το περιοδικό που πραγματοποιεί τα όνειρά κάθε άνδρα.
«Δεν το πιστεύω, πάλι μέσα έπεσε το COSMO. Τελείωσε, θα γραφτώ συνδρομητής» συμπληρώνει στον χαρούμενο εαυτό του..
Σελίδα 255 με τίτλο «Νεροχυτάτο, ψυγειάτο, στάση Κολλάτου και άλλες 100 στάσεις για.....μεγάλες αποστάσεις.

1. Αγαπημένες μου φίλες ή τον ή επί τας. Φτάσατε στη βρύση και ήρθε η ώρα να πιείτε νερό. Ο άντρας επιθυμεί τη γυναίκα μαθήτρια, άμαθη και άβγαλτη, ζυμάρι στα χέρια έμπειρου ζαχαροπλάστη. Ταυτόχρονα όμως, θέλει τη γυναίκα παιχνιδιάρα, να παίρνει μικρές πρωτοβουλίες. Μη φοβάστε να πρωτοτυπήσετε. Δέστε τον χρησιμοποιώντας το καλσόν σας. Κλείστε του τα μάτια μ' ένα μαντήλι. Αν το πάθος ξεχειλίζει μαστιγώστε τον ελαφρά με τη ζώνη σας και μιλήστε του βρώμικα στο αυτί. Ο θεός του Έρωτα μαζί σας.
Φτάσαμε σπίτι. Άναψα τα κεριά και έβαλα ένα CD του Barry White. Γέμισα το τραπέζι με ξηρούς καρπούς, θαλασσινά και άλλα αφροδισιακά.
Κρασάκι από το χωριό, το πάτησε ο ίδιος θείο μου, όχι αυτόν που φωνάζουμε «δηλητηριώδες πόδι», τον άλλον αδελφό της μητέρας μου.
Ξάπλωσα στον καναπέ. Εκείνη με κοιτούσε, σαν να μην πίστευε τι έβλεπε στα μάτια της.
«Δεν το πιστεύω τι τραβάω σήμερα. Ξάπλωσε σαν Ρωμαίος στον καναπέ», σκέφτεται η κοπέλα και σιχτιρίζει την τύχη της. «Εγώ που θα κοιμηθώ;» ρωτά.
Χτύπησα ελαφρά τον καναπέ, υποδεικνύοντας το μέρος που της αναλογεί.
«Γιατί να χάσω τα κλειδιά μου; Με τον χαζό που έμπλεξα!» Τι νομίζει ότι είμαι σκυλί; Πού θα απλώσω τις τρίμετρες ποδάρες μου;

Στο πλαίσιο του «Μίλα μου βρώμικα» (σελ.255). Η Ερατώ μεταμορφώθηκε σε ένα άγριο θηλυκό, της ζούγκλας με το τσιγγάνικο ταπεραμέντο της Ερατούς από το σήριαλ «Ψίθυροι Καρδιάς». Σε λίγο θα με έλεγε και μπαλαμό, αν και έφερνα λίγο στον Γκλέτσο…
Το φως κλείνει. Αναλαμβάνει δράση η μικρή αστροφυσικός.
Εφευρετική, όπως το περιέγραφε στην σελίδα 267. Ας περιμένουμε μέχρι να γίνει υπάκουη και αρχάρια, ονειρευόταν ο Αντώνης.
Ερατώ: «Σήμερα θα μάθεις πως κάνουν σεξ οι Αθηναίες». Με δεξιοτεχνία βιρτουόζου αναλαμβάνει να μου μάθει το κάμα σούτρα με πάσα λεπτομέρεια.

Αααα, όλα κι όλα μια αγάπη για το καλοκαίρι είπαμε να ζήσουμε όχι να περάσουμε τα πάνδεινα. Όλα τα αντέχω όχι όμως τον πόνο. Τη βρίσκω καλύτερα μόνος μου.
«Κουκλίτσα μου, λοιπόν άνοιξε το περιοδικό στη σελίδα 321, να πάρεις καμία καλή ιδέα άλλα μην το παρακάνεις, γιατί αν θες να ξέρεις τα μισά από αυτά που περιγράφει πρέπει να δουλεύεις σε τσίρκο για να τα κάνει» λέει ο Αντώνης που είδε την Ερατώ να μεταμορφώνεται από ταπεινό χαμομηλάκι σε αφέντρα έτοιμη για όλα.
Ερατώ: «Γι' αυτό και σταμάτησα να διαβάζω COSMO τα τελευταία δυο χρόνια».
Αντώνης: Και τι διαβάζεις;
Η Ερατώ βγάζει ένα μεγάλο μαύρο επετειακό τεύχος με τίτλο: «Το ξένο είναι πιο γλλλλλυκό…» και πρόσθεσε με το πιο παχύ και υγρό «λλλλλ» που είχε ξανακούσει. «Χαλλλλαρωσε και απόλλλλλαυσέ το καρντάσι!»


Αντώνης: «Να ζήσω κι εγώ το μύθο μου στην Ελλάδα ήθελα, τι ζήτησα ο Θεσσαλλονικιός». Μου έκλεισε το στόμα με κολλητική ταινία.


Ερατώ: «Αθηναία Cosmogirlλλλλ δεν ήθελλλλλες πουλλλλλάκι μου; Επιτέλους λλλλιγη δράση γιατί βαρέθηκα να πίνω Άμστελλλλ και να λέω τα πιτόγυρα, σουβλάκι όλλλλο το καλλλλλοκαίρι».

THE END


http://www.zougla.gr/news.php?id=44242