Kαθρέπτης: Φίλος ή... εχθρός;

Αν ξεκινώντας να διαβάζετε το παρακάτω περιστατικό σάς φανεί οικείο, συνεχίστε το διάβασμά σας και θα ανακαλύψετε ότι υπάρχουν πολλές γυναίκες που μοιράζονται τις ίδιες ανησυχίες με εσάς, έχουν τους ίδιους προβληματισμούς και βασανίζονται καθημερινά από τις ίδιες σκέψεις... Η Μαίρη κάθεται στον καναπέ του σπιτιού της και χαζεύει στην τηλεόραση. Δίπλα της κάθεται ο σύντροφός της, ο Γιώργος. Ξαφνικά κοιτάει προς τα κάτω και παρατηρεί: Η κοιλιά της προεξέχει από τη ζώνη της. Βλέπει στην τηλεόραση και το μόνο που παρατηρεί είναι όλες αυτές οι καλλίγραμμες κοπέλες που παρελαύνουν από μπροστά της. «Μα καλά» αναρωτιέται, «πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν τέτοιες γυναίκες; Δεν πεινάνε; Δεν τρώνε;».

Πόσο θα ήθελε και η ίδια να είχε ένα τέτοιο κορμί. Γυρίζει στον Γιώργο και τον ρωτάει: «Η κοιλιά μου δεν είναι τεράστια»; Εκείνος έκπληκτος γυρίζει και την κοιτάει. «Μα τι λες τώρα της λέει είσαι υπέροχη. Μου αρέσεις έτσι όπως είσαι». Εκείνη μαζεύεται ακόμη περισσότερο στον καναπέ. Είναι βέβαιη ότι είναι χοντρή και ότι ο Γιώργος δεν τη θέλει. Πώς να θέλει άλλωστε μία χοντρή με μεγάλη κοιλιά Σκέφτεται: «Είμαι μια αποτυχημένη. Τίποτε δεν κάνω καλά. ’μα είχα ωραίο κορμί, όλα θα ήταν διαφορετικά. Όλοι θα με θαύμαζαν. Στη δουλειά μου θα έπαιρνα εκείνη την προαγωγή που προσπαθώ καιρό τώρα και δεν μου τη δίνουν, γιατί δεν είμαι ωραία. Θα έβγαζα περισσότερα χρήματα και θα ήμουν κάθε βράδυ έξω με φίλους. Και σίγουρα ο Γιώργος δεν θα μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω μου. Ενώ τώρα θα τον χάσω. Θα βρει άλλη, που θα είναι τέλεια, και εμένα θα με ξεχάσει. ’λλωστε, έτσι που είμαι, με τόσο μεγάλη κοιλιά και εκείνος είναι κούκλος, με τέλειο σώμα». Ψευδείς εικόνες Στον παραπάνω μονόλογο, η μόνη πληροφορία που λείπει είναι ότι η Μαίρη είναι μια φυσιολογική κοπέλα, με κανονικό βάρος. Η Μαίρη έχει διαμορφώσει για το σώμα της μια εικόνα που απέχει από την πραγματικότητα. Τι ορίζουμε όμως ως εικόνα σώματος; Είναι η εικόνα που έχουμε στο μυαλό μας για το σώμα μας, το μέγεθός του ή το σχήμα του, τα συναισθήματα που έχουμε για κάποια σημεία ή χαρακτηριστικά του και πώς αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν τη συμπεριφορά μας. Πρώτη εντύπωση Η αλήθεια είναι ότι η εξωτερική μας εμφάνιση πολλές φορές αποτελεί ένα «κοινωνικό αντικείμενο». Με μια πρώτη ματιά ένας άγνωστος μπορεί να αποκωδικοποιήσει τα εξής: Το φύλο, την ηλικία, και τις περισσότερες φορές το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και την επαγγελματική απασχόληση. Αυτή λοιπόν η πρώτη επαφή και οι πρώτες εντυπώσεις που θα προκύψουν από αυτή είναι δυνατόν να διαμορφώσουν τις κοινωνικές δεξιότητες ενός ατόμου. «Φόβος οικειότητας» Σκεφθείτε τη Χριστίνα σε μια κοινωνική εκδήλωση. Νιώθει άβολα με αυτά που φοράει, γιατί νομίζει ότι είναι παχιά και θα την κοροϊδεύουν όλοι. Πιστεύει ότι όλες οι άλλες γυναίκες που βρίσκονται στον ίδιο χώρο με εκείνη είναι πολύ πιο ωραίες και ότι η ίδια είναι πολύ παχουλή για να την προσέξει κάποιος. Δεν βλέπει την ώρα να καθήσει στο τραπέζι, για να μη φαίνεται η μεγάλη της περιφέρεια. Φυσικά ούτε λόγος να χορέψει, γιατί όλοι θα προσέχουν εκείνη. Όταν λοιπόν την πλησιάζει κάποιος νεαρός που της ζητάει να χορέψουν, εκείνη σκέφτεται: «Αν σηκωθώ, θα δει ότι το φόρεμα που φοράω δεν με κολακεύει και ότι η περιφέρειά μου διαγράφεται. Καλύτερα να αρνηθώ να χορέψω». Τον αντιμετωπίζει ψυχρά και απότομα και ο νεαρός φεύγει απογοητευμένος. Στην πραγματικότητα, η Χριστίνα, επειδή αισθάνεται άβολα με το σώμα της, έχει αναπτύξει «φόβο οικειότητας». Ως εκ τούτου, φέρεται σε όποιον την πλησιάσει με τον ίδιο τρόπο και φυσικά καταλήγει να είναι μόνη. Και φυσικά είναι πεπεισμένη ότι είναι μόνη επειδή φταίει το σώμα της που δεν είναι επιθυμητή και αρνείται να δει τη δική της συμβολή στην κατάσταση. Φαύλος κύκλος Η αλήθεια είναι ότι με ένα «μαγικό» γνωστικό τρόπο τείνουμε να επιβεβαιώνουμε αυτό που πιστεύουμε οι ίδιοι για το σώμα μας και για την αυτοεκτίμησή μας. Μπαίνουμε άθελά μας σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο, που καταλήγει πάντα στο σημείο της προσωπικής μας ανικανότητας και ανεπάρκειας. Η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι με αρνητική ή διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος καταλήγουν να απομονώνονται από τον κοινωνικό περίγυρο, να μη διασκεδάζουν με άλλα λόγια, να δυσλειτουργούν. Οι κοινωνικές επαφές, μειώνονται, οι σεξουαλικές σχέσεις περιορίζονται, το σπίτι γίνεται καταφύγιο, ο φόβος της οικειότητας γίνεται τεράστιος και η μοναξιά γίνεται σύντροφος. Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα σώματος δεν διαμορφώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι κριτικές που δεχόμαστε από τα μέλη της οικογένειάς μας από μικρή ηλικία, τα σχόλια των συμμαθητών μας και των φίλων μας, γεγονότα που έχουμε συνδέσει με το βάρος μας, αλλά και τα ιδανικά πρότυπα τα οποία προβάλλονται από τα ΜΜΕ ως ορισμός της επιτυχίας συνεισφέρουν στην εσωτερίκευση όλων αυτών των φωνών, που μπερδεύονται με τη δική μας και κυριαρχούν σε κάθε μας πράξη και συμπεριφορά. Χαμηλή αυτοεκτίμηση Όταν η άποψη που έχουμε για το σώμα μας επηρεάζει την αυτοεκτίμησή μας, την αυτοπεποίθησή μας και την ικανότητα να λειτουργούμε και να απολαμβάνουμε χωρίς ενοχές, τύψεις και στερήσεις, θα πρέπει να αναζητήσουμε βοήθεια. Τις περισσότερες φορές, η πεποίθηση ότι κάποιος είναι ανάξιος, ανεπαρκής και ανίκανος δημιουργείται από αρνητικές ερμηνείες παρελθουσών εμπειριών, που στη συγκεκριμένη περίπτωση συνδέονται με την κριτική που έχουμε λάβει σε σχέση με το σώμα μας και τα κιλά μας. Συνήθως οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση βιώνουν τόσο έντονα τον φόβο της απόρριψης, ώστε τις περισσότερες φορές το άτομο σκέπτεται με τέτοιο τρόπο που στο τέλος καταστρέφει τα πράγματα που θέλει. Ο ειδικός καλείται να σπάσει αυτή την καταξιωμένη αντίληψη του «δεν αξίζω» ή του «για όλα φταίει το βάρος μου και η εμφάνισή μου». Η επαφή με τον ειδικό στην πραγματικότητα αποτελεί μια διορθωτική εμπειρία. Μια εμπειρία που απαλύνει το παρελθόν, ανακουφίζει το τώρα και διευκολύνει το μέλλον. Αν λοιπόν αναγνωρίσατε τον εαυτό σας στο παραπάνω κείμενο, αναζητήστε βοήθεια. Δεν είναι ντροπή. Είναι ανάγκη. Γραφει η Αγγελικη Ζορμπαλα, (BSc, MSc Ψυχολογιας)

Κώδικας:

http://georgelaios.blogspot.com/2009/07/k.html