Διακοπές είναι θα περάσουν…

Διακοπές είναι θα περάσουν…



Τρίτη, 28 Ιουλίου 2009, 15:26


Δεν ήταν η πρώτη φορά που πηγαίναμε διακοπές μαζί, αλλά ήταν η πρώτη που το μετάνιωσα για λίγο. Για μένα ήταν σαφές ότι υπάρχουν δύο τρόποι να τεστάρεις μια σχέση, ερωτική ή φιλική: οι διακοπές και η συγκατοίκηση. Και αν με τους εκάστοτε φίλους μου δεχόμουν στωικά μια τέτοια αποτυχημένη εμπειρία, με τη Σοφία δεν θα παρέδιδα τα όπλα τόσο εύκολα.

Αλλά υπήρχε πρόβλημα: Εκείνη είχε έρθει στο νησί για να κάνει διακοπές. Δεν την ένοιαζε πώς ήταν το δωμάτιο, πώς θα πηγαίναμε στη θάλασσα, τι θα έβαζε το βράδυ. Ήθελε να ξεκουραστεί, να κολυμπήσει, να μαυρίσει, να μεθύσει.

Εγώ είχα έρθει αποφασισμένη να μην κάνω διακοπή από το δυσκοίλιο μοτίβο του χειμώνα μου, όλης μου της ζωής. Όλα έπρεπε να είναι σωστά. Αλλά δεν ήταν. Το στρώμα είναι σκληρό, σχολίαζα, αν είναι έτσι, να κοιμηθώ και στο πάτωμα. Η παραλία δεν είναι δυτική και μετά τις 6.00 τα νερά γίνονται μαύρα. Αυτός έβαλε το δάχτυλό του στο ποτήρι μου πριν το σερβίρει. Μη γελάτε δυνατά, θα γίνουμε ρεζίλι.

Με ήξερε και την ήξερα. Για μένα ήταν η φίλη μου η χίπισσα, για εκείνη ήμουν η φίλη της η παράξενη (στην καλύτερη). Θα δίναμε τα πάντα η μία για την άλλη παρ' όλα αυτά, για όλα αυτά. Αλλά ήδη στην τέταρτη μέρα οι υπόλοιπες της παρέας δεν ήταν αρκετές για να εξομαλύνουν την ένταση.

Η Δέσποινα ήταν πολύ ειρηνική για να μπει στη μέση. Η Χριστίνα, πολύ φιλοσοφημένη για να σχολιάσει κάτι. Και η Άννυ και η Blondie πολύ cool για να το προσέξουν. Περνούσαμε φανταστικά, αλλά εμένα όλο κάτι μου έφταιγε. Η θέα θα ήταν καταπληκτική, αν το φεγγάρι ήταν ακριβώς μπροστά μας.

O Ιταλός, τέλειος, αν δεν φορούσε αυτά τα πέδιλα. Το κοκτέιλ, από τα καλύτερα που έχω πιει, αν ήταν λίγο πιο κρύο. Η παραλία, άψογη αν δεν ήταν τόσο μακριά. Όπως όλη μου η ζωή: θα ήταν όλα μια χαρά, αν.

Παραλίγο να την πατήσουμε εκείνο το καλοκαίρι με τη Σοφία. Παραλίγο να με διαολοστείλει για τις ακραίες παραξενιές μου, παραλίγο να της ορμήσω για την παράλογη παθητικότητά της. Πώς είναι δυνατόν να συμβιβάζεται μια ζωή, σκεφτόμουν. Πώς είναι δυνατόν να μη χαλαρώνω ούτε στιγμή, σκεφτόταν.

«Άκου», της είπα ένα βράδυ που πίναμε στο μπαλκόνι περιμένοντας να πάρουμε σειρά για το μπάνιο, «δεν σημαίνει τίποτα που δεν ταιριάζουμε στις διακοπές. Απλά δεν θα ξανακάνουμε μαζί. Δεν σημαίνει τίποτα. Θέλω συγκεκριμένα πράγματα για να είμαι καλά και δεν θέλω να νιώθω άσχημα γι' αυτό. Σε αγαπάω φοβερά, αλλά δεν ταιριάζουμε στις διακοπές, αυτό είναι όλο». Με κοίταξε για λίγο και μου είπε: «Γιατί δεν μπορείς απλά να χαλαρώσεις; Δεν είναι τόσο φοβερό».

Απλά, είπε. Δεν είναι τόσο φοβερό. Όλα ήταν απλά για εκείνη. Για μένα, καθόλου. Για μένα όλα ήταν απίστευτα σύνθετα, και πάντα χρειαζόταν να ακολουθήσεις φοβερά συγκεκριμένες διαδρομές για να φτάσεις στο φως. Αλλά δεν ήταν αλήθεια όταν της είπα ότι δεν σήμαινε τίποτα το να μην ξανακάνουμε διακοπές μαζί.

Ήθελα να ξανακάνω διακοπές μαζί της, να χαλαρώσω, να σταματήσω να είμαι τόσο επικριτική, να αρχίσω να απολαμβάνω τις πολύτιμες στιγμές των διακοπών μου χωρίς να πέφτω στις εξαντλητικές παγίδες της τελειότητας.

Και είχα πραγματικά εξαντληθεί με το να βρίσκω παντού ατέλειες, στα καλοκαίρια μου και τους χειμώνες μου, όπως είχε εξαντληθεί κι εκείνη από την ανελέητη γκρίνια και το βλέμμα μου κάθε φορά που μας σέρβιραν χωριάτικη με κρεμμύδι, ενώ τους είχα τονίσει χωρίς κρεμμύδι, παρακαλώ. Βάλε στην άκρη το κρεμμύδι.
Άρχισα να προσπαθώ. Από εκείνο κιόλας το βράδυ που καθίσαμε στη βεράντα με αρχικό πλάνο να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Για χάρη της Σοφίας, για χάρη της φιλίας μας, για χάρη της ψυχικής μου ισορροπίας.

Μικρές ασκήσεις θάρρους, που συνεχίστηκαν και το χειμώνα, που συνεχίζονται μέχρι τώρα. Δεν έχω φτάσει ακόμα στο επιθυμητό επίπεδο, το οποίο είναι να μη χρειάζεται να ματώνω τη γλώσσα μου κάθε φορά που θέλω να προσθέσω «θα ήταν μια χαρά, αν...».

Έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Αλλά αξίζει τον κόπο να συνεχίσω να προσπαθώ γι' αυτό. Για να αποδέχομαι τα πράγματα που αγαπώ όπως είναι, τους ανθρώπους που αγαπώ όπως είναι. Όχι επειδή το κάνουν κι εκείνοι μ' εμένα. Απλά επειδή η ζωή είναι εντελώς αφόρητη αν δεν το κάνεις. Απλά.


http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=55120&cid=32