Εμβόλια

Τι είναι ο εμβολιασμός; Αφού δεν είναι καθόλου ευχάριστος... γιατί να πρέπει κάθε τόσο ν' αφήνουμε κάποιον να μας τρυπά με μια βελόνα; Και πρώτα πρώτα... ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να εφεύρει κάτι τέτοιο;
Εάν αυτές οι σκέψεις περνούν και από το δικό σας μυαλό κάθε φορά που πρέπει να πάτε για εμβολιασμό, διαβάστε τα πιο κάτω και θα εκπλαγείτε!

Τι είναι ο εμβολιασμός;
Εμβολιασμό ονομάζουμε τη διαδικασία, κατά την οποία με την βοήθεια μιας λεπτής βελόνας εισάγεται στον οργανισμό μια ουσία. Η ουσία αυτή ενεργοποιεί την άμυνα του οργανισμού μας έτσι ώστε να μπορούμε να καταπολεμούμε μολυσματικές μεταδοτικές ασθένειες, όπως τον τέτανο, την ευλογιά, την λύσσα, την πανώλη, τον κίτρινο (!) πυρετό και άλλες πολλές.

Πώς ακριβώς λειτουργεί το εμβόλιο;
Τα εμβόλια μπορούν να λειτουργήσουν με δύο διαφορετικούς τρόπους.
Ο ένας τρόπος είναι να χορηγηθούν στον οργανισμό νεκροί ή ζωντανοί αλλά εξασθενημένοι λοιμώδεις οργανισμοί, δηλαδή τα βακτήρια ή οι ιοί που προκαλούν την συγκεκριμένη ασθένεια.
Αυτό τώρα μπορεί να σας φάνηκε λίγο παράξενο και να διερωτηθήκατε γιατί να το κάνουν αυτό, αφού ο άνθρωπος έτσι μολύνεται βασικά με την αρρώστια που ήθελε να αποφύγει!
Ο λόγος όμως που τα βακτήρια ή οι ιοί που χορηγούνται είναι
νεκροί ή εξασθενημένοι, είναι για να μην μπορούν να μολύνουν τον οργανισμό με το που εισέρχονται σ' αυτόν!
Ο οργανισμός τότε δημιουργεί αντισώματα, δηλαδή την άμυνα του ενάντια στα βακτήρια και τους ιούς. Παράλληλα αποθηκεύει στη "μνήμη" του, το πώς κατασκεύασε τα συγκεκριμένα αντισώματα για τους συγκεκριμένους ιούς/βακτήρια, ώστε την επόμενη φορά που θα εισέλθουν τα ίδια βακτήρια ή ιοί, να μπορεί να τα αναγνωρίσει αμέσως και να φτιάξει πολύ γρήγορα τα κατάλληλα αντισώματα.
Ο χρόνος που απαιτείται για να δημιουργηθούν τα αντισώματα στον οργανισμό μας είναι περίπου μια εβδομάδα.
Καταλαβαίνετε λοιπόν, πως όταν δεν υπάρχουν έτοιμα αντισώματα στον οργανισμό μας στα αρχικά στάδια της μόλυνσης, τα βακτήρια/οι ιοί είναι πολύ πιο δυνατοί και καταφέρνουν να επιβιώσουν στο σώμα και να μας μολύνουν.
Ενώ όταν ο οργανισμός ήδη έχει στη μνήμη του το είδος αντισωμάτων που πρέπει να φτιάξει για να καταπολεμήσει τα συγκεκριμένα βακτήρια/ιούς, μπορεί πολύ πιο γρήγορα να αντιδράσει και να καταπολεμήσει την μόλυνση.
Μια άλλη μέθοδος εμβολιασμού είναι να χορηγηθούν μόνο κάποιες ουσίες, από ένα παράγοντα που μας επιτίθεται και μας μολύνει.
Για παράδειγμα ένα αντιγόνο, δηλαδή μια χαρακτηριστική ουσία ας πούμε από τον ιό της ηπατίτιδας Β, μπορεί να δημιουργηθεί στο εργαστήριο και να χορηγηθεί. Ο οργανισμός μας, θα μάθει να κάνει αντισώματα εναντίον αυτού του βασικού αντιγόνου του ιού και έτσι την επόμενη φορά που θα μας επιτεθεί ο κακός ιός, θα είμαστε έτοιμοι να τον εξουδετερώσουμε. Αυτά ονομάζονται αντιγονικά εμβόλια, είναι πιο σύγχρονα, παράγονται μαζικά και χρησιμοποιούνται για εμβολιασμούς εναντίον ιών και βακτηριδίων.
Βέβαια θα μου πείτε, καλά γιατί να μη χορηγηθούν έτοιμα αντισώματα, έτσι ώστε ο οργανισμός να μην πρέπει να δημιουργήσει δικά του και η αντιμετώπιση να είναι ακόμη πιο γρήγορη....και φυσικά να αποφύγουμε τον εμβολιασμό.
Το προτέρημα της μεθόδου αυτής είναι ότι σε περίπτωση που υπάρχει ο κίνδυνος το άτομο να έχει ήδη μολυνθεί, τα έτοιμα αντισώματα μπορούν άμεσα να την αντιμετωπίσουν χωρίς να χρειαστεί 1 εβδομάδα μέχρι να παράξει τα δικά του ο οργανισμός.
Όμως αυτή η παθητική άμυνα δεν είναι τόσο καλή. Τα έτοιμα αντισώματα έχουν πολύ πιο μικρή διάρκεια ζωής και ο οργανισμός επειδή δεν χρειάστηκε να παράξει τα αντισώματα μόνος του, δεν ξέρει κιόλας πώς να το κάνει οπότε αν ξαναεισέλθουν τα ίδια βακτήρια ή ιοί, κινδυνεύει και θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο μέχρι να μπορέσει να αντιδράσει.
Γι' αυτό, ο εμβολιασμός είναι καλύτερη μέθοδος για να μάθει το σώμα μας να αμύνεται. Η παθητική άμυνα, να χορηγηθούν δηλαδή έτοιμα αντισώματα χρησιμοποιείται συνήθως μαζί με εμβολιασμό, όταν υπάρχει η υποψία πως το άτομο ήδη μολύνθηκε από την ασθένεια.
Για κάθε μολυσματική ασθένεια υπάρχει ξεχωριστό εμβόλιο το οποίο πρέπει να χορηγείται σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα για να είμαστε "καλυμμένοι" και "οπλισμένοι" ενάντια στην ασθένεια ασταμάτητα.
Ο λόγος που πρέπει κάποτε να επαναλαμβάνουμε ένα συγκεκριμένο εμβόλιο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, είναι για να "φρεσκάρουμε" την μνήμη του οργανισμού μας... ένα φρεσκάρισμα όπως αυτό που χρειαζόμαστε και εμείς συχνά για να "χωνέψουμε" επιτέλους εκείνο το κεφάλαιο ιστορίας που μας παιδεύει!

Η ιστορία του εμβολίου:
Μέχρι τον 19ο αιώνα μεγάλες επιδημίες ταλαιπωρούσαν τον πλανήτη μας και οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε για να τις αποτρέψουν, παρά μόνο να προσπαθούν να τις καταπολεμούν όταν ήταν ήδη αργά... 30% αυτών που αρρωστούσαν από ευλογιά για παράδειγμα πέθαιναν και οι υπόλοιποι ναι μεν επιβίωναν αλλά με ουλές σ' όλο το σώμα.
Αυτό όμως που παρατηρήθηκε σ' αυτές τι επιδημίες ήταν ότι κάποιος που είχε επιζήσει μια τέτοια ασθένεια δεν μπορούσε να ξαναρρωστήσει με την ίδια, γιατί ο οργανισμός του πια ήταν προετοιμασμένος ν' αμυνθεί.
Με Βάση αυτή την παρατήρηση, ο Άγγλος γιατρός Edward Jenner, ο Louis Pasteur και άλλοι επιστήμονες από το 1796 και μετά εφηύραν μέσω πειραματισμών το εμβόλιο που όπλιζε τους ανθρώπους ενάντια στις μολυσματικές ασθένειες πριν ακόμη να μολυνθούν μ' αυτές.
Σήμερα πολλά από τα πρώτα εμβόλια που χρησιμοποιήθηκαν για να αποτρέψουν τις μεγάλες επιδημίες δεν χορηγούνται πια, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει ανάγκη. Πώς γίνεται αυτό;
Πολύ απλά: Όταν ο πληθυσμός εμβολιάζεται δεν μπορεί να μολυνθεί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η αρρώστια να μην μπορεί να εξαπλωθεί αλλά να περιορίζεται σ' αυτούς που δεν πρόλαβαν να εμβολιαστούν. Όταν οι άρρωστοι αναρρώσουν δεν μπορούν να ξαναμολυνθούν με την ίδια, έτσι ώστε τελικά τα βακτήρια ή οι ιοί να μην έχουν που να παν και τελικά να εξαφανίζονται!
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) ανακοίνωσε για παράδειγμα πως από το 1980 δεν ξαναεμφανίστηκε παγκόσμια πουθενά ούτε ένα κρούσμα ευλογιάς οπότε δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος μόλυνσης από κανένα και επομένως το εμβόλιο δεν χρειάζεται.
Άλλες ασθένειες έχουν εξαλειφθεί με την βοήθεια των εμβολίων από συγκεκριμένες χώρες ή και ηπείρους (όπως η πολιομυελίτιδα από την Αμερική και την Ευρώπη) ενώ υπάρχουν ακόμη σε άλλες (για παράδειγμα στην Αφρική και την Ασία), έτσι ώστε να χρειαζόμαστε το εμβόλιο μόνο όταν ταξιδεύουμε σε χώρα όπου υπάρχει ο κίνδυνος μόλυνσης.

Πηγή: medlook.net