Ρωσία

ΜΟΣΧΑ


Η κοσμοπολίτικη πρωτεύουσα της Ρωσίας, ζει στις μέρες μας μια πραγματική αναγέννηση - την μετατροπή της σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολύμορφες πόλεις. Σ αυτή χτυπά η καρδιά της Ρωσίας - είναι το πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό της κέντρο.


Η ιστορία της χάνεται στο παρελθόν, πολλοί είναι οι μύθοι που αναφέρονται στην ίδρυσή της - πριν οκτώμισι αιώνες. Η πρώτη αναφορά σε αυτή βρίσκεται σε ένα χρονικό του 1147, όπου η ιστορία της πόλης συνδέεται με τον πρίγκιπα Γιούρι Ντολγκορούκι - που θεωρείται πως είναι ο ιδρυτής της.
Η σημερινή πόλη εκτείνεται σε μήκος 40 χλμ από Βορρά προς Νότο και περισσότερο από 30 χλμ από Ανατολή προς Δύση. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ξεπερνά τα 9 εκατομμύρια, πράγμα που την κατατάσσει στην πέμπτη θέση παγκοσμίως. Εκτός αυτού δέχεται καθημερινά περίπου ένα εκατομμύριο επισκέπτες.
Πολεοδομικά η πόλη εκτυλίσσεται σε ομόκεντρους κύκλους και οι εναλλαγές αρχιτεκτονικών στυλ, όπου οι παραδοσιακοί κρεμμυδόσχημοι τρούλοι των ναών συμβιώνουν με τα υπέροχα νεοκλασικά κτίρια του 18ου - 19ου αι. και τις πλατειές λεωφόρους της σοβιετικής εποχής της προσδίνουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Και κάτω από την πόλη, στα τούνελ του ΜΕΤΡΟ εκτείνεται μια δεύτερη πόλη, ντυμένη με μάρμαρο και διακοσμημένη με ημιπολύτιμους λίθους.
Η πόλη αρχικά χτίστηκε πάνω σε επτά λόφους - σε έναν από αυτούς βρίσκεται το Κρεμλίνο, το κέντρο και σύμβολο της πόλης και ολόκληρης της χώρας.
Οι εραστές της τέχνης έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τα 300 μουσεία και πινακοθήκες που έχει να τους προσφέρει η πόλη - συμπεριλαμβανομένου του διάσημου μουσείου ΠΟΥΣΚΙΝ που παρουσιάζει μια από τις εντυπωσιακότερες συλλογές έργων ζωγραφικής της Δύσης, και της πινακοθήκης ΤΡΕΤΙΑΚΟΦ με έργα ρωσικής ζωγραφικής και αγιογραφίας. Και φυσικά μια επίσκεψη στην πόλη δεν θεωρείται πλήρης αν δεν συμπεριλαμβάνει παρακολούθηση παράστασης στα περίφημα μπαλέτα ΜΠΟΛΣΟΙ, στο ΤΣΙΡΚΟ της πόλης ή κάποιου κονσέρτου στο ΚΟΝΣΕΡΒΑΤΟΡΙΟ.
Στην Μόσχα υπήρχαν πάνω από 500 ορθόδοξες εκκλησίες. Σήμερα λειτουργούν περίπου 150, ενώ άλλες 100 βρίσκονται στο στάδιο της ανακαίνισης. Οι πιο εντυπωσιακές είναι ο καθεδρικός του Αγίου Βασιλείου στην Κόκκινη Πλατεία, ο καθεδρικός του Χριστού Σωτήρος και το μοναστήρι Νοβοντέβιτσι.
Πολλά είναι και τα ενδιαφέροντα σημεία μέσα και γύρω στην πόλη, τα οποία μπορούν να ελκύσουν την προσοχή του επισκέπτη - όπως τα κτήματα Κολόμενσκογιε, Κούσκοβο και Οστάνκινο.

ΚΡΕΜΛΙΝΟ
Το Κρεμλίνο της Μόσχας είναι ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα στον κόσμο. Συμπεριλαμβάνει μνημεία χτισμένα σταδιακά από τον 15ο ως τον 20ο αι. Ιστορικά το Κρεμλίνο υπήρξε τόπος κατοικίας των εκπροσώπων της εκάστοτε εξουσίας και σήμερα σε αυτό βρίσκεται το Προεδρικό γραφείο με τις υπηρεσίες του. Πρόκειται για ένα μοναδικό μουσειακό σύμπλεγμα, το οποίο συμπεριλαμβάνει μνημεία όπως:
Ουσπένσκι Σομπόρ (Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου), 1475-1479 - για διάστημα πολλών αιώνων υπήρξε ο κύριος καθεδρικός ναός της Ρωσίας. Αν και χτίστηκε με βάση τα σχέδια του Αριστοτέλη Φιοροβάντι - από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Κουατροτσέντο - δεν επαναλαμβάνει τις χαρακτηριστικές μορφές της Ιταλικής αναγέννησης. Το έργο αυτό το διακρίνει η αρχιτεκτονική διαύγεια, η σοβαρότητα και η λιτότητα της αρχιτεκτονικής φόρμας που μας παραπέμπει στο πνεύμα της πρώιμης αναγέννησης. Σ αυτό έγκειται και ο νεωτερισμός του έργου, στο οποίο βλέπουμε να εξελίσσονται οι παραδοσιακές ιδιαιτερότητες της ρωσικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής.
Αρχάγγελσκι (του Αρχαγγέλου), 1505-1508. Το εκπληκτικό αυτό κτίριο του αυτοκρατορικού ναού εντυπωσίασε τους σύγχρονούς του με το ιδιόμορφο εσωτερικό του (πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκαν χαμηλές καμάρες). Η αναγεννησιακή διακόσμηση των προσόψεων και του εσωτερικού του επέδρασε σημαντικά στην εξέλιξη της ρωσικής αρχιτεκτονικής, καθώς αποτέλεσε γενικά αποδεκτό παράδειγμα. Ήταν ο τόπος ταφής των τσάρων.
Μπλαγκοβεσένσκι (Ευαγγελισμού), - ήταν ο προσωπικός ναός των τσάρων. Εδώ παντρεύονταν και βάφτιζαν τους απογόνους τους. Πρωτοπρεσβύτερος του ναού ήταν ο πνευματικός της τσαρικής οικογένειας.
Πατριαρχικά ανάκτορα (17ος αι) με την εκκλησία των 12 Αποστόλων, - σπάνιο δείγμα μοσχοβίτικης αρχιτεκτονικής του 17ου αι.. χτίστηκαν με εντολή του Πατριάρχη Νίκωνα το 1652-1656. Ο πρώτος όροφος χρησιμοποιούταν για τις καθημερινές ανάγκες, στον δεύτερο βρισκόταν οι επίσημες αίθουσες και η εκκλησία του Αποστόλου Φίλιππα και στον τρίτο τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Πατριάρχη.
Καμπαναριό του Ιβάν του Μέγα - χτίστηκε για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των ναών της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του Αρχαγγέλου και του Ευαγγελισμού, οι οποίοι δεν είχαν δικά τους καμπαναριά. Από το 1329 στην θέση αυτή υπήρχε το καμπαναριό με την εκκλησία του Ιωάννη του Λεστβίτσνικ από το 1505 ως το 1508 χτίστηκε ένα νέο καμπαναριό δίπλα στην εκκλησία, πάνω στη βάση του παλιού. Αρχικά είχε δυο καμπαναριά σε διαφορετικά επίπεδα, όμως το 1600 κατ εντολή του Μπορίς Γκοντουνόφ χτίστηκε πιο ψηλό, φτάνοντας το 81 μέτρα, και ήταν μέχρι να κτιστεί ο ναός του Σωτήρος το ψηλότερο κτίριο στην πόλη.
Κρατική Αίθουσα των Όπλων (1844-1851). Παλαιότερα έτσι ονομαζόταν το εργαστήρι, όπου κατασκευάζονταν τα όπλα. Το 1709, μετά την μάχη της Πολτάβας, ο Πέτρος Ι διέταξε να δοθούν στην Αίθουσα αυτή όλα τα λάφυρα και τα λάβαρα ώστε να ιδρυθεί ένα μουσείο πολεμικής δόξας. Με τον καιρό μετατράπηκε σε πραγματικό θησαυρό, όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει πολεμικά λάφυρα, τσαρικά παράσημα και εμβλήματα της τσαρικής εξουσίας καθώς και εκκλησιαστικά σκεύη. Στο ίδιο κτίριο φιλοξενείται και ο Θησαυρός των Διαμαντιών της Ρωσίας.
Μυστικός Πύργος (Ταϊνίνσκαγια) (1485) - βρίσκεται προς την όχθη του ποταμού Μόσχοβα. Χτίστηκε από τον Αντόνιο Φριάζιν και η ονομασία του σχετίζεται με ένα μυστικό υπόγειο πέρασμα που έβγαζε στο ποτάμι και κατασκευάστηκε σαν δίοδος σε περίπτωση πολιορκίας.
Πύργος του Σωτήρος (Σπασκάγια) (1491) - ο πιο γνωστός από τους πύργους του Κρεμλίνου. Δεσπόζει με τα ρολόγια του πάνω από την κύρια πύλη του Κρεμλίνου, την Πύλη του Σωτήρος, από την οποία σύμφωνα με την παράδοση περνούσαν οι τσάροι της Ρωσίας.
Αυτοκρατορικός Πύργος (Τσάρσκαγια) - μικρός πύργος από τον οποίο σύμφωνα με την παράδοση ο Ιβάν ο Τρομερός παρακολουθούσε τους απαγχονισμούς που γίνονταν στην «Κάθοδο του Βασιλείου».
Πύργος του συναγερμού (Ναμπάτναγια) - παλιότερα εδώ βρισκόταν η καμπάνα που σήμαινε συναγερμό στην πόλη. Η μεγάλη Αικατερίνη διέταξε να αφαιρέσουν το γλωσσίδι της γιατί αυτή σήμανε και την έναρξη της εξέγερσης του 1771.
Γωνιακός Πύργος του οπλοστασίου (Αρσενάλναγια) (1492) - κατά τον 17ο αι. εδώ αναζητούσε ο ψάλτης Κόνων Οσίποφ την φημισμένη βιβλιοθήκη του Ιβάν του Τρομερού. Ακόμη και σήμερα δεν έπαψαν οι φήμες για την τύχη της πολύτιμης βιβλιοθήκης, η οποία περιελάμβανε ελληνικά και λατινικά βιβλία καθώς και βιβλία από την Ανατολή, μεταξύ των οποίων και έργα άγνωστων σε εμάς συγγραφέων. Είναι πολύ πιθανό αυτά τα βιβλία να τα μετέφερε εδώ από την Κωνσταντινούπολη η Σοφία των Παλαιολόγων, σύζυγος του Ιβάν ΙΙΙ. Μετά την βασιλεία του Ιβάν του Τρομερού η βιβλιοθήκη εξαφανίστηκε και είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται κάπου στα υπόγεια του Κρεμλίνου.
Κτίριο της Γερουσίας (1776 - 1788) - τον θόλο του κτιρίου κοσμούσε το επιχρυσωμένο άγαλμα του Αγίου Γεωργίου, το οποίο κάηκε στην πυρκαγιά του 1812 και αντικαταστάθηκε μόλις πρόσφατα. Μετά την επανάσταση είχε το γραφείο του ο Λένιν.
Η πολυεδρική αίθουσα (Γκρανοβίταγια παλάτα) (1473-1490) - πήρε το όνομά της από τις πέτρες που καλύπτουν τους εξωτερικούς τοίχους και που είναι κομμένες σε σχήμα πολύεδρου. Εδώ κατά παράδοση δινόταν τα επίσημα γεύματα των στέψεων. Στην αίθουσα οδηγούσε το Κράσνογιε Κριλτσό (εξώστεγο) διακοσμημένο με λέοντες, το οποίο γκρεμίστηκε κατά την σοβιετική περίοδο και στην θέση του χτίστηκε το κτίριο του εστιατορίου του Κρεμλίνου. Το Κράσνογιε Κριλτσό αποκαταστάθηκε το 1994.
Το μεγάλο παλάτι του Κρεμλίνου - χτίστηκε την δεκαετία του 40 τον 19ο αι. Εδώ κατοικούσαν οι Ρώσοι αυτοκράτορες κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην Μόσχα.
Η Καμπάνα - τσαρίνα - είναι η μεγαλύτερη από όλες τις καμπάνες της Ρωσίας, δεν ακούστηκε όμως ποτέ. Κατασκευάστηκε το 1734-1735 για τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Βρισκόταν ακόμη μέσα στο καλούπι όταν ξέσπασε στην πόλη πυρκαγιά. Το κρύο νερό, με το οποίο προσπαθούσαν να σβήσουν την φωτιά έπεσε μέσα στο καλούπι με αποτέλεσμα να αποκοπεί ένα κομμάτι της καμπάνας.
Το Κανόνι - τσάρος - είναι ένα γιγαντιαίο κανόνι μήκους 5,35 μέτρων, διαμέτρου 890 μμ και βάρους 40 τόνων. Εξαιρετικό δείγμα της πολεμικής τεχνολογίας του 16ου αι. Βρισκόταν στην κόκκινη πλατεία - έτοιμο να υπερασπιστεί την πόλη - πράγμα όμως που δεν χρειάστηκε ποτέ!

AΞΙΟΘΕΑΤΑ
Μοναστήρι «Νοβόντεβιτσι»
Ένα από τα ωραιότερα και αρμονικότερα αρχιτεκτονικά συμπλέγματα της Μόσχας. Ιδρύθηκε από τον Βασίλειο ΙΙΙ το 1524 προς τιμή της επιστροφής στην Ρωσική επικράτεια των εδαφών της πόλης Σμολένσκ. Η θέση του, στα νοτιοδυτικά, δίπλα στο ποτάμι σηματοδότησε την ιστορική του πορεία, χαρακτηρίζοντάς το σαν μοναστήριφρούριο. Για 4 αιώνες υπήρξε το κέντρο των πολιτικών εξελίξεων της χώρας, με αποκορύφωμα την διαμάχη για την εξουσία ανάμεσα στον Μέγα Πέτρο και την αδελφή του Σοφία. Όταν αυτή το 1704 έχασε την μάχη υποχρεώθηκε να ντυθεί το μοναχικό σχήμα και να μονάσει σ αυτή την μονή, στην οποία και έζησε μέχρι τον θάνατό της. Η μονή φημίζεται για τα υπέροχα κτίρια που περιλαμβάνει. Μεταξύ άλλων ο ιερός ναός του Σμολένσκ (1524-1525), στο εσωτερικό του οποίου έχουν διατηρηθεί τοιχογραφίες του 16ου αι. και το εικονοστάσι του 16ου - 17ου αι. Κατά την περίοδο της βασιλείας της τσαρίνας Σοφίας (1682-89) χτίστηκαν 3 εκκλησίες, καμπαναριό και κελιά σε στυλ μοσχοβίτικου μπαρόκ. Γνωστό είναι επίσης το μοναστήρι και για το νεκροταφείο του, στο οποίο αναπαύονται πολλοί διάσημοι ρώσοι (μεταξύ άλλων οι συγγραφείς Τσέχοφ, Γκόγκολ και Μπουλγκάκοφ)
Κρατικό Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Α. Σ. Πούσκιν
Το μουσείο στεγάζει μια από τις σημαντικότερες εικαστικές συλλογές στην Ρωσία, η οποία συμπεριλαμβάνει έργα τέχνης από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Η επίσημη τελετή θεμελίωσης του μουσείου έγινε 17 Αυγούστου 1898. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των καθηγητών του Πανεπιστημίου της Μόσχας με επικεφαλής τον Ι. Β. Τσβετάεφ και εγκαινιάστηκε 13 Ιουλίου 1912. Σήμερα το μουσείο αριθμεί περισσότερα από 560 χιλ. εκθέματα (έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, σχέδια, έργα διακοσμητικής τέχνης, αρχαιολογικά εκθέματα και νομίσματα, καλλιτεχνικές φωτογραφίες). Το κτίριο εξωτερικά αποτελεί αντίγραφο του Ερεχθείου.
Κρατική Πινακοθήκη «Τρετιακώφ»
Ιδρύθηκε το 1856 από τον μοσχοβίτη έμπορο και εργοστασιάρχη Παύλο Μ. Τρετιακώφ, ο οποίος ήδη από νεαρή ηλικία έθεσε ως στόχο του την ίδρυση μουσείου της εθνικής ρωσικής σχολής ζωγραφικής και αφιέρωσε σ’ αυτό το σκοπό περισσότερα από 40 χρόνια της ζωής του. Περισσότερο απ΄ όλα ενδιαφερόταν για την ρεαλιστική απεικόνιση στην τέχνη, πράγμα που τον έφερε κοντά στους ρεαλιστές ζωγράφους, έργα των οποίων αποτέλεσαν και την βάση της συλλογής του. Το 1870 ιδρύθηκε η Αδελφότητα μετακινούμενων εικαστικών εκθέσεων, η οποία ένωσε πολλούς από αυτούς τους ζωγράφους και της οποίας ενθουσιώδης θιασώτης υπήρξε ο Τρετιακώφ. Κάτω από την επίδρασή της αδελφότητας αυτής και της αισθητικής της διαμορφώθηκαν οι απόψεις του για την τέχνη σαν δύναμη που είναι στην υπηρεσία της πνευματικής και ηθικής προόδου της κοινωνίας. Ο Τρετιακώφ διατήρησε στενές σχέσεις με τα μέλη της Αδελφότητας και τους υποστήριξε ηθικά και υλικά. Στην διάρκεια πολλών ετών και με εύστοχες αγορές των σημαντικότερων έργων των ζωγράφων κατόρθωσε να δημιουργήσει την καλύτερη από άποψη πληρότητας και ποιότητας συλλογή έργων τους, η οποία αποτελεί την βάση της σημερινής συλλογής του μουσείου. Η σημερινή συλλογή περιλαμβάνει έργα της ρωσικής τέχνης των 12ου - 20ου αι.
«Κολομένσκογιε» Ιστορικό - Αρχιτεκτονικό Και Φυσικό Μουσείο Μνημείο
Η πρώτη γραπτή αναφορά στο Κολόμενσκογιε γίνεται στα 1339. Εδώ βρίσκονται μοναδικά αρχαιολογικά μνημεία (το χωριό Ντιάκοβο που έδωσε και το όνομά του στον πολιτισμό του Ντιάκοβο). Χρυσός αιώνας στην ζωή του Κολόμενσκογιε υπήρξε το μέσο του 17ου αι., όταν άρχισε να διαμορφώνεται το μοναδικής ομορφιάς αρχιτεκτονικό συγκρότημα της αγαπημένης θερινής κατοικίας των ρώσων τσάρων. Το παλαιότερο μνημείο είναι ο ναός της Αναστάσεως του Κυρίου (1532), ο οποίος από το 1994 βρίσκεται υπό την προστασία της ΟΥΝΕΣΚΟ. Σημαντικά είναι και τα μνημεία της παλαιορωσικής αρχιτεκτονικής, τα οποία μεταφέρθηκαν εδώ για να προστατευτούν κατά τις δεκαετίες ΄20΄50. Μερικά από τα αρχιτεκτονικά μνημεία είναι διαμορφωμένα σε εκθεσιακούς χώρους, όπου εκτίθενται οι συλλογές του μουσείου. Τους πολυάριθμους επισκέπτες του χώρου προσελκύουν οι μουσικές εκδηλώσεις, οι παραδοσιακές γιορτές που πραγματοποιούνται εδώ και οι εκδρομές με το ατμόπλοιο στον ποταμό Μόσχοβα.
Κούσκοβο
Το κτήμα Κούσκοβο (18ος αι.) βρίσκεται στην Μόσχα. Αποτελούσε την πολυτελή θερινή κατοικία των Δούκων Σερεμέτιεβ. Σήμερα διασώζονται περί τα 20 μοναδικά μνημεία αρχιτεκτονικής, μεταξύ των οποίων το παλάτι, το άντρο, η μεγάλη πέτρινη «Ορανζερία», η παλιά εκκλησία κ.α. Αξιοθέατο αποτελεί το γαλλικό πάρκο με τα αγάλματα, τις πηγές και τα πρωτότυπα περίπτερα. Κέντρο του συγκροτήματος είναι το παλάτι, στο οποίο διατηρήθηκε η διακόσμηση, την οποία αποτελούν υπέροχα έργα ρωσικής και δυτικοευρωπαϊκής ζωγραφικής, η συλλογή πινάκων του 18ου αι., πορτρέτων των ρώσων αυτοκρατόρων καθώς και μερικών γενεών των ιδιοκτητών του κτήματος - των Σερεμέτιεβ.
Το 1919 το κτήμα μετετράπη σε κρατικό μουσείο και από το 1938 συνενώθηκε με το μουσείο κεραμικής. Μοναδικό στην Ρωσία, σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου με εξειδικευμένη συλλογή κεραμικών και γυαλικών από διάφορες χώρες από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. 30.000 αντικείμενα ρωσικής και διεθνούς τέχνης: υπέροχα δείγματα ιταλικής μαγιολίκα, βενετσιάνικου, αγγλικού και ρωσικού γυαλιού. Ιδιαίτερη τιμή για το μουσείο είναι η συλλογή ρωσικής πορσελάνης του 18ου αι.
Κάθε χρόνο στο μουσείο διοργανώνονται 34 εκθέσεις. Ξαναγεννιούνται οι παραδόσεις φιλοξενίας του κτήματος, το οποίο έχει πολύ καλές δυνατότητες διοργάνωσης θεατρικών εκδηλώσεων και γιορτών. Τους θερινούς μήνες στην αίθουσα χορού του κτήματος διοργανώνονται συναυλίες και μουσικά φεστιβάλ με συμμετοχή ρώσων και ξένων καλλιτεχνών.
Οστανκίνο
Το κτήμα Οστάνκινο είναι ένα μοναδικό μνημείο της ρωσικής αρχιτεκτονικής του 17ου αι. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Μόσχας. Κάποτε ήταν εκτός πόλης, τώρα πια βρίσκεται μόλις 20 λεπτά από την Κόκκινη πλατεία και προσελκύει τους επισκέπτες με τις υπέροχα αυστηρές γραμμές της αρχιτεκτονικής του κλασικισμού, με την εκλεπτυσμένη ομορφιά των εσωτερικών του παλατιού και την ησυχία του πάρκου του. Τα κτίρια του κτήματος χτίστηκαν σε διάστημα μερικών αιώνων. Το παλαιότερο μνημείο είναι η εκκλησία της Αγίας Τριάδας - τέλος 17ου αι. Την έχτισαν οι άρχοντες Τσερκάσκι, στους οποίους ανήκε το κτήμα από το 16ο ως τα μέσα του 18ου αι. Το σημερινό παλάτι χτίστηκε από τον πλουσιότερο και έναν από τους σημαντικότερους ευγενείς της εποχής του τον Δούκα Νικόλαο Σερεμέτιεβ την τελευταία δεκαετία του 18ου αι. Στην κατοχή των Σερεμέτιεβ πέρασε το 1743 σαν προίκα της μητέρας του Νικολάου που προερχόταν από το γένος των Τσερκάσκι. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε σαν εξοχική κατοικία. Η τύχη του άλλαξε όταν ο Νικόλαος αποφάσισε να χτίσει στο κτήμα ένα θέατρο. Η διασκέδαση αυτή ήταν νέα σχετικά για τους Ρώσους και για τον ίδιο τον Νικόλαο έγινε στόχος ζωής. Σκέφτηκε λοιπόν να δημιουργήσει ένα μοναδικό θερινό τόπο διαμονής και διασκέδασης. Η ιδέα ήταν να γίνει το Οστάνκινο το πάνθεον των τεχνών, με επίκεντρο το θέατρο. Εκτός αυτού αποτέλεσε ένα είδος μουσείου με τις συλλογές από πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, κ.α έργα τέχνης. Μετά από κάθε παράσταση θεατρική δινόταν χορός στο φουαγιέ και ακολουθούσε δείπνο στο Αιγυπτιακό περίπτερο.
Η καλλιτεχνική ομάδα αριθμούσε περίπου 200 άτομα, ηθοποιούς, αοιδούς και μουσικούς και ήταν σε θέση να συναγωνιστεί το αυτοκρατορικό θέατρο. Το ρεπερτόριό της συμπεριλάμβανε περισσότερα από 100 έργα (όπερες, κωμωδίες και μπαλέτα).
Το 1801 δόθηκε στο Οστάνκινο η τελευταία γιορτή προς τιμή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Ι. μετά τον θάνατο του Νικολάου Σερεμέτιεβ η καλλιτεχνική ομάδα διαλύθηκε και το Οστάνκινο παρήκμασε.
Σήμερα στο Οστάνκινο βρίσκεται το μοναδικό στην Ρωσία θέατρο του 18ου αι., το οποίο έχει διατηρήσει την σκηνή, την πλατεία, τα καμαρίνια και μέρος των μηχανισμών. Ακόμη και σήμερα θεωρείται το καλύτερο από άποψη ακουστικής θέατρο στην Μόσχα. Μέχρι σήμερα δίνονται εδώ όπερες και κονσέρτα. Οι αίθουσες που περιβάλλουν το θέατρο δεν έχουν όμοιές τους στην Ρωσία όσο αφορά στην διακόσμηση και τα επιχρυσωμένα έπιπλα 18ου αι. Το μουσείο έχει στην κατοχή του διάφορες συλλογές, στην οποίες συμπεριλαμβάνονται τόσο αντικείμενα που ανήκαν στους κυρίους του κτήματος, όσο και άλλα που συλλέχθηκαν μετά το 1918, οπότε το παλάτι εθνικοποιήθηκε και μετετράπη σε μουσείο.

ΑΓΙΑ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ


Καλωσορίσατε στην Αγία Πετρούπολη! - την πόλη με τα μεγάλα παλάτια, τις εντυπωσιακές εκκλησίες, τις λεωφόρους , τα κανάλια και τα τοξωτά γεφύρια, τα πάρκα και τα μουσεία. Ιδρυμένη το 1703 από τον Μέγα Πέτρο, σαν προπύργιο της Ρωσίας στην Δύση, η πόλη είναι μόλις 300 ετών, τόσο όμως εντυπωσιακή και πλούσια αρχιτεκτονικά που είναι αδύνατο στον επισκέπτη να το πιστέψει.


Για διάστημα δυο αιώνων υπήρξε πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Οι καλύτεροι αρχιτέκτονες εργάστηκαν για την οικοδόμησή της και το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι πραγματικά καταπληκτικό. Η πόλη από την αρχή αποτέλεσε γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια των τεχνών και των γραμμάτων. M' αυτή συνέδεσαν την ζωή τους οι Ντοστογιέφσκι, Πούσκιν, Τολστόι, Αχμάτοβα. Από εδώ ξεκίνησαν να κατακτήσουν με την μουσική τους τον κόσμο οι: Τσαικόφσκι, Ραχμάνινοφ, Προκόφιεφ και Σοστακόβιτς. Εδώ έζησαν και εργάστηκαν πολλοί άνθρωποι του πνεύματος αλλά και γνωστοί ζωγράφοι, όπως ο Ρέπιν και κατασκευαστές κοσμημάτων όπως ο Φαμπερζέ.
Η πόλη αποτελεί αναμφισβήτητα την Μέκκα του τουρισμού στην Ρωσία. Πληθώρα συγκινήσεων μπορεί να προσφέρει στον επισκέπτη: το ΕΡΜΙΤΑΖ, το ΡΩΣΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ, τον ναό του ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚΙΟΥ, το θέατρο ΚΙΡΟΦ (ΜΑΡΙΙΝΣΚΙ), την ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ. Εκθαμβωτική είναι η ομορφιά των θερινών ανακτόρων των Ρώσων Τσάρων που περιβάλλουν την πόλη : το ΠΕΤΡΟΝΤΒΟΡΕΤΣ (Πέτερχοφ), το ΠΟΥΣΚΙΝ (Τσάρσκογιε Σελό), το ΠΑΒΛΟΒΣΚ, η ΓΚΑΤΣΙΝΑ, το ΟΡΑΝΙΕΝΜΠΑΟΥΜ συναγωνίζονται το ένα το άλλο και χαρίζουν στον επισκέπτη μοναδικές αναμνήσεις.

AΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΕΡΜΙΤΑΖ
Φιλοξενείται στα χειμερινά ανάκτορα και σε τέσσερα ακόμη κτίρια. Το μουσείο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες πινακοθήκες της Ρωσίας, ένα από τα μεγαλύτερα και ποιο αξιόλογα μουσεία του κόσμου και το πλουσιότερο σε εκθέματα. Ιδρύθηκε το 1764 για να στεγάσει την συλλογή 255 πινάκων ζωγραφικής, τους οποίους η Μεγάλη Αικατερίνη αγόρασε στον Βερολίνο. Τα εκθέματά του είναι περίπου 2,7 εκατομμύρια και καλύπτουν μια πλήρη γκάμα της παγκόσμιας τέχνης, από την Αρχαία Αίγυπτο μέχρι τις αρχές του 20ου αι. στην Ευρώπη. Συμπεριλαμβάνει έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Μιχαήλ Αγγέλου, Ραφαήλ, Τιτσιάνο, μοναδικές συλλογές έργων των Ρεμπράντ, Ρούμπενς, των Γάλλων ιμπρεσιονιστών (Ρενουάρ, Σεζάν, Μανέ, Μονέ, Πισάρρο), καθώς και των Βαν Γκόγκ, Ματίς, Γκωγκέν και γλυπτά του Ροντίν. Η συλλογή είναι τεράστια και συναρπαστική. Έχει υπολογιστεί ότι αν κανείς διαθέσει μόνο ένα λεπτό μπροστά σε κάθε έκθεμα θα χρειαστεί να μείνει στο ΕΡΜΙΤΑΖ 11 χρόνια ώστε να δει όλα τα εκθέματα. Μάλλον είναι προτιμότερη μια ξενάγηση στους χώρους του μουσείου!
ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΣΑΑΚΙΟΥ
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ρωσίας, γνωστό σε πολλές χώρες. Χτίστηκε με βάση τα σχέδια του αρχιτέκτονα Αύγουστου Μονφεράν (1786-1858). Είναι ένας από τους ωραιότερους καθεδρικούς ναούς της Ευρώπης. Στην διακόσμηση του ναού συμπεριλαμβάνεται μια σημαντικότατη συλλογή ρώσικης μνημειακής ζωγραφικής του 19ου αι., η οποία αριθμεί περισσότερα από 150 έργα. Συμπεριλαμβάνει επίσης περισσότερα από 300 αγάλματα, γλυπτά και ανάγλυφα και περισσότερα από 60 ψηφιδωτά φιλοτεχνημένα από Ρώσους καλλιτέχνες. Την προσοχή του επισκέπτη αναμφισβήτητα προσελκύει ένα από τα μεγαλύτερα βιτρώ στην ρωσική επικράτεια, το οποίο καταλαμβάνει χώρο 28,5 τ.μ. Τα έργα ζωγραφικής, τα γλυπτά, ο συνδυασμός χρωματιστής πέτρας και επιχρυσωμένων επιφανειών δημιουργούν ένα πλούσιο και εντυπωσιακό χρωματικό σύνολο στο εσωτερικό του ναού.
ΦΡΟΥΡΙΟ ΠΕΤΡΟΥ & ΠΑΥΛΟΥ
Μνημείο οχυρωματικής αρχιτεκτονικής του 17ου - αρχών 19ου αι. Χτίστηκε στις 27 Μαΐου 1703 στο νησάκι Ζαγιάτσι κατά την διάρκεια του Βόρειου Πολέμου. Παράλληλα με την κατασκευή του χωμάτινου άρχισε και η κατασκευή του ξύλινου οχυρού. Το 1712 άρχισε και η οικοδόμηση του ναού των Αγίων Πέτρου και Παύλου. Ήδη από το 1706 είχε αρχίσει η αντικατάσταση των χωμάτινων τειχών από άλλα κατασκευασμένα με τούβλο. Το 1780 το τείχος προς την πλευρά του ποταμού Νεβά επενδύθηκε με γρανίτη. Τα επόμενα χρόνια προστέθηκαν στο οχυρό και τα υπόλοιπα κτίρια ( Φρουρά, Διοικητήριο, κτίριο του πυροβολικού κλπ). Για τους επόμενους δύο αιώνες το κτίριο λειτούργησε σαν φυλακή. Σήμερα φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις σχετικές με την ιστορία της πόλης , μεταξύ των οποίων «ιστορία της Πετρούπλης 1702 - 1917», «ιστορία της φυλακής του φρουρίου Τρουμπέτσκι», εργαστήριο αεροδυναμικής, «τυπογραφείο». Στον ναό των Αγ. Πέτρου και Παύλου βρίσκονται οι τάφοι της δυναστείας των Ρομανώφ.
ΠΑΒΛΟΒΣΚ
Σημαντικό συγκρότημα αποτελούμενο από το Παλάτι και τους κήπους του, χτισμένο τον 19ο αι. σαν θερινή κατοικία του αυτοκράτορα Παύλου Ι και της οικογενείας του στις όχθες του ποταμού Σλαβιάνκα. Μαζί με το πάρκο καταλαμβάνει έκταση 600 εκταρίων. Η οικοδόμησή του έγινε σε ένα διάστημα 50 ετών.
Η μουσειακή συλλογή του παλατιού συνδέεται με το ταξίδι των ιδιοκτητών του στην Ευρώπη κατά τα έτη 1781-1782, στην διάρκεια του οποίου επισκέφθηκαν τα εργαστήρια σημαντικών τεχνιτών και καλλιτεχνών και παρήγγειλαν πίνακες, έπιπλα, αντικείμενα από μπρούντζο, μεταξωτά υφάσματα, πορσελάνινα σερβίτσια. Έφεραν μαζί τους πολλά αρχαία γλυπτά από την Ιταλία καθώς και τα δώρα που τους έκαναν οι αυτοκρατορικές αυλές της Ευρώπης.
Στο μουσείο εκτίθεται μια καταπληκτική συλλογή έργων ζωγραφικής που απεικονίζουν πορτρέτα καθώς και στιγμές του Πάβλοβσκ. Μετά από πολύχρονες εργασίες συντήρησης είναι πάλι ανοιχτά για το κοινό τα εκπληκτικής ομορφιάς διαμερίσματα (19ο αι.) της αυτοκράτειρας Μαρίας Φεντόροβνας.
ΠΕΤΕΡΧΟΦ
Η ιδέα της κατασκευής θερινού ανακτόρου, το οποίο δεν θα υστερούσε σε πολυτέλεια από τις Βερσαλλίες γεννήθηκε στον Πέτρο Ι το 1714. Τα σχέδια, οι εντολές και οι σημειώσεις που έχουν διασωθεί επιβεβαιώνουν την θεωρία, ότι ο ίδιος ο Πέτρος ανέπτυξε την γενική ιδέα σχεδιασμού του συγκροτήματος και ενίοτε τα επιμέρους αρχιτεκτονικά στοιχεία. Οι ρυθμοί κατασκευής ήταν εντυπωσιακοί - τον Αύγουστο του 1723 έγιναν τα εγκαίνια του ανακτόρου. Οι εργασίες όμως σταμάτησαν και ξανάρχισαν το 1730 με εντολή της διαδόχου του Πέτρου ʼννας Ιωάννοβνας. Το ανακτορικό συγκρότημα περιλαμβάνει εκθαμβωτικά παλάτια (το Μεγάλο Παλάτι, το περίπτερο «Ερμιτάζ», το παλάτι Μαρλύ, το παλάτι «Κότατζ», το παλάτι «Μονπλεζίρ»), εντυπωσιακούς κήπους και ένα μοναδικό σε σύλληψη σύμπλεγμα σιντριβανιών («μέγας καταρράκτης»).
ΤΣΑΡΣΚΟΓΙΕ ΣΕΛΟ
Το συγκρότημα του Τσάρκογιε Σελό (αυτοκρατορικό χωριό) αποτελεί υπέροχο δείγμα ρωσικής τέχνης και πολιτισμού με διεθνή φήμη. Για διάστημα δυο αιώνων υπήρξε η θερινή κατοικία των Ρώσων Τσάρων. Σ' αυτή την περίοδο διάσημοι αρχιτέκτονες, ζωγράφοι και μάστορες εργάστηκαν για να δημιουργήσουν το πιο ονειρεμένο ανάκτορο στην Ευρώπη. Μέχρι την επανάσταση του 1917 το Τσάρσκογιε Σελό αποτελούσε την θερινή κατοικία των τσάρων. Μετά την πτώση της μοναρχίας το συγκρότημα εθνικοποιήθηκε και μετατράπηκε σε μουσείο. Εντωμεταξύ είχε αποκτήσει σημασία όχι μόνο σαν ιστορικό αλλά και σαν λογοτεχνικό κέντρο. Ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Πούσκιν έζησε και δημιούργησε εδώ. Το 1937 το Τσάρσκογιε Σελό μετονομάστηκε προς τιμή του σε «Πούσκιν» για να ξαναπάρει το αρχικό του όνομα την δεκαετία του 90.
Χτισμένο σε τρία επίπεδα, καλύπτει μια τεράστια έκταση και συμπεριλαμβάνει 100 κτίσματα, από μαγευτικά παλάτια και ιστορικά μνημεία μέχρι περίπτερα και μικρές γέφυρες. Το παλαιότερο κτίριο είναι το ανάκτορο της Αικατερίνης και δεσπόζει στο κέντρο του συγκροτήματος. Η συλλογή τέχνης του Παλατιού της Αικατερίνης αριθμεί περισσότερα από 20 χιλ. αντικείμενα (πίνακες ζωγραφικής ρώσων και δυτικοευρωπαίων ζωγράφων των 17ου - 19ου αι., έπιπλα από επώνυμους κατασκευαστές, μπρούτζινα αντικείμενα των 18ου & 19ου αι., γλυπτά και ρώσικη και ευρωπαϊκή πορσελάνη.
ΝΟΒΓΚΟΡΟΝΤ
Είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ρωσίας. Ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα στη Βορειοδυτική άκρη της χώρας, στις όχθες του ποταμού Βολκόφ και η ιστορία της συνδέεται με όλους τους μεγάλους σταθμούς στην πορεία της. Όταν η Ρωσία ήταν ακόμη στην διαδικασία της δημιουργίας οι κάτοικοι του Νόβγκοροντ προσκάλεσαν τον Σκανδιναβό πρίγκιπα Ρούρικ να νομοθετήσει και να επιβάλει την τάξη. Έτσι ξεκίνησε η δυναστεία των Ρούρικ που κυβέρνησε τις ρωσικέ γαίες για πάνω από 750 χρόνια. Εντωμεταξύ η αποδοχή του Χριστιανισμού κατά τον 10ο αιώνα μετέτρεψε την πόλη σε εκκλησιαστικό κέντρο. Για πολλούς αιώνες το Νόβγκοροντ υπήρξε το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της τεράστιας έκτασης που απλώνεται από τις ακτές της Βαλτικής και την Φιλανδία ως τα βόρεια Ουράλια. Υπήρξε επίσης ένα από τα σημαντικότερα διεθνή κέντρα στον εμπορικό δρόμο Βαλτικής - Βόλγα, που ένωνε την Ευρώπη με την Ασία ήδη από τον 8ο αιώνα.
Η πόλη προσελκύει τους επισκέπτες με το μοναδικό σύμπλεγμα από κτίρια παλαιορωσικής αρχιτεκτονικής που διαθέτει. Πρώτα απ όλα το Κρεμλίνο (= οχυρό, και κατ επέκταση διοικητικό κέντρο) του Νόβγκοροντ είναι το παλαιότερο στην χώρα - αναφέρεται ήδη στα χρονικά του 1044, τα σημερινά όμως τείχη κατασκευάστηκαν τον 15ο αιώνα. Ο καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας (1045) που βρίσκεται μέσα στο Κρεμλίνο, είναι το παλαιότερο διατηρημένο πέτρινο οικοδόμημα στην Ρωσία. Το εντυπωσιακό καμπαναριό της χτίστηκε τον 1439. Επίσης εντυπωσιακά είναι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και ο καθεδρικός ναός του. Στην απέναντι όχθη βρίσκεται η παλιά αγορά, όπου διατηρούνται μνημεία των 12ου - 16ου αιώνων, που θυμίζουν την εποχή της ακμής της πόλης. Επίσης το ανοιχτό μουσείο αρχιτεκτονικής-εθνογραφίας έχει να παρουσιάσει μια σειρά από μνημεία ξύλινης αρχιτεκτονικής συμπεριλαμβανομένων εκκλησιών των 16ου - 18ου αι. και αγροτικές κατοικίες του 19ου - αρχών του 20ου αι. καθώς και εκθέσεις χρηστικών αντικειμένων της ίδιας περιόδου.

ΧΡΥΣΟΣ ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ


Ο χρυσός δακτύλιος της Ρωσίας είναι μια αλυσίδα από μικρές πόλεις, τις παλαιότερες ιστορικά στην περιοχή, οι οποίες εκτείνονται βορειοανατολικά της Μόσχας.
Πρόκειται για μια συλλογή αξιόλογων δειγμάτων της ρωσικής αρχιτεκτονικής της μεσαιωνικής Ρωσίας σε ένα αξεπέραστης ομορφιάς φυσικό τοπίο - ένα σύνολο που δίνει την ευκαιρία στον επισκέπτη να νιώσει την ζωή της επαρχιακής Ρωσίας και να διεισδύσει στην ιστορία της.


Οι σημαντικότερες πόλεις του δακτυλίου είναι οι:
ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ
ΣΟΥΖΝΤΑΛ
ΣΕΡΓΙΕB ΠΟΣΑΝΤ (πρώην ΖΑΓΚΟΡΣΚ)
ΚΟΣΤΡΟΜΑ
ΠΕΡΕΣΛΑΒΛ-ΖΑΛΕΣΣΚΙ
ΓΙΑΡΟΣΛΑΒΛ
ΡΟΣΤΟΒ ΒΕΛΙΚΙ
Είναι όλες στολισμένες με υπέροχες εκκλησίες, μοναστήρια και δείγματα παραδοσιακής ρωσικής ξύλινης αρχιτεκτονικής.

ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΔΑΚΤΥΛΙΟΥ
ΣΕΡΓΙΕΒ ΠΟΣΑΝΤ Το Σέργκιεβ Ποσάντ βρίσκεται σε απόσταση 70 χλμ από την Μόσχα. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα θησαυροφυλάκια της ρωσικής τέχνης. Το μουσείο φιλοξενείται στην μονή (Λαύρα) Αγίας Τριάδος - Αγίου Σεργίου η οποία ιδρύθηκε από τον Σέργιο του Ραντόνεζ το 1340 και η οποία έμελλε να γίνει η πλουσιότερη μονή της Ρωσικής επικράτειας. Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα της μονής περιλαμβάνει 50 κτίρια κατασκευασμένα από τεχνίτες της γύρω περιοχής. Από το 1993 η μονή συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο Παγκόσμιας Καλλιτεχνικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1920 και αρχικά περιελάμβανε τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς της μονής. Ανάμεσά τους βρίσκονται δώρα από βασιλείς, τσάρους, πρίγκιπες, άρχοντες, πνευματικούς και απλούς ανθρώπους αλλά και έργα κατασκευασμένα στα εργαστήρια της μονής. Έτσι σήμερα μπορεί να δει ο επισκέπτης ένα πλήθος δειγμάτων της παλιορωσικής ζωγραφικής και εφαρμοσμένων τεχνών των 14ου - 17ου αι., μοναστηριακά βιβλία του 17ου αι. κ.α. Σήμερα στις συλλογές του μουσείου συμπεριλαμβάνονται 120 χιλιάδες εκθέματα: εικόνες, χειρόγραφα, βιβλία, ενδύματα, εκκλησιαστικά σκεύη, έργα τέχνης, κ.α.
ΒΛΑΔΙΜΗΡ (182 χλμ από Μόσχα) Το Βλαδίμηρ έχει μια ιστορία μιας χιλιετηρίδας. Ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρο, στην ψηλή όχθη του ποταμού Κλιασμά στα τέλη του 10ου αι. Στην αρχή του 12ου αι. η πόλη περιτειχίσθηκε από τον πρίγκιπα Βλαδίμηρο τον Μονομάχο και στα μέσα του 12ου αι. έγινε η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου του Βλαδίμηρ - Σούζνταλ και της Βόρειο-ανατολικής Ρωσίας.
Τα μνημεία του 12ου αι. από λευκή πέτρα - η Χρυσή Πύλη, ο καθεδρικός, η βασιλική και οι μοναστηριακές εκκλησίες δίνουν ιδιαίτερα αξία σ αυτή την πόλη που αποτελεί την γέφυρα μεταξύ του Κιέβου και της μελλοντικής πρωτεύουσας της Ρωσίας, της Μόσχας. Ο νεότερος αδερφός του Αντρέι Μπογκολιούμποφ Βσέβολοντ πρόσθεσε με τα έργα του μεγαλείο στην πόλη: έκτισε το Κρεμλίνο με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Δημητρίου, το μοναστήρι της Γεννήσεως με τον καθεδρικό από λευκή πέτρα, το μοναστήρι της Πριγκίπισσας και το ιερότερο των μνημείων του πριγκιπάτου - τον καθεδρικό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Η μογγολική εισβολή (13ος αι.) ανέκοψε την πορεία της πόλης: έπαψαν να κτίζονται πέτρινα κτίρια, πολλά επαγγέλματα ξεχάστηκαν, η πόλη παρήκμασε. Μετά την ανάπτυξη της Μόσχας, το Βλαδίμηρ υποτάχθηκε στην νέα πρωτεύουσα. Στην αλλαγή του 16ου αι. επανήλθαν οι πέτρινες κατασκευές. Αυτή η περίοδος αντιπροσωπεύεται από μια από τις πιο ποιητικές κατασκευές - τον καθεδρικό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το μοναστήρι της Πριγκίπισσας. Κατά τον 16ο - 18ο αι. η πόλη διευρύνθηκε, νέοι οικισμοί εμφανίστηκαν γύρω από το παλιό τείχος. Τον 17ο αι. χτίστηκε ο ναός της Παναγίας και τον 18 ο αι. κατασκευάστηκε ένας μεγάλος αριθμός από πέτρινες εκκλησίες , οι οποίες αντικατέστησαν τις ξύλινες.
Το 1778 ορίστηκε η Επαρχεία του Βλαδίμηρ με πρωτεύουσα την πόλη. Το 1785 - 1790 χτίστηκε το διοικητήριο και στην κεντρική οδό της πόλης εμφανίστηκαν μια σειρά από ιδιόκτητα πέτρινα κτίρια. Δίπλα στην Χρυσή Πύλη χτίστηκε το Ταχυδρομείο. Στα ανατολικά σύνορα της πόλης χτίστηκε το νοσοκομείο, μπροστά από το Διοικητήριο το Κλαμπ της Αριστοκρατίας και το Κλασικό σχολείο αρρένων και δίπλα από τον καθεδρικό του Αγίου Δημητρίου η κατοικία του Διοικητή. Σταδιακά το Βλαδίμηρ μετατρεπόταν σε μια ωραία πόλη χωρίς να χάνει παράλληλα και τον ιστορικό της χαρακτήρα.
Το 1860 κατασκευάστηκε το σύστημα ύδρευσης, 10 1887 εμφανίστηκε το τηλέφωνο, το 1909 ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και το 1838 η οδός που σύνδεσε την Μόσχα με το Νίζνι Νόβγκοροντ. Το 1861 ο δρόμος αυτός περνούσε από το Βλαδίμηρ. Στο τέλος του 19ου - αρχή του 20ου αι. στην πόλη χτίστηκαν μια σειρά από ενδιαφέροντα κτίρια: 1893-εκκλησία του Μιχαήλ Αγγέλου, 1896-τράπεζα, 1901-ιστορικό μουσείο, 1905 κλαμπ της πόλης, 1907 - τεχνική σχολή, 1907-Δημαρχείο, 1916-η εκκλησία της Αγίας Τριάδας των παλαιοημερολογιτών.
Ο 20ος αι. άλλαξε δραματικά την όψη της πόλης το 1930 χτίστηκαν τα πρώτα εργοστάσια, χημικό και κατασκευής μηχανημάτων (τρακτέρ, ηλεκτρικών κινητήρων, ηλεκτρικών συσκευών, ανταλλακτικών αυτοκινήτων). Μετά τον πόλεμο στην πόλη εμφανίστηκαν λεωφορεία και τρόλεϊ. Η πόλη συνέχισε να μεγαλώνει και σήμερα αριθμεί 340 χιλ. κατοίκους. Εξακολουθεί να είναι το κέντρο της περιοχής, έχει δυο πανεπιστήμια, ένα θέατρο και ένα θέατρο μαριονέτας, ένα μέγαρο συναυλιών. Το πιο σημαντικό πολιτιστικό ίδρυμα της πόλης είναι το μουσείο Βλαδίμηρ-Σούζνταλ, με δύο θυγατρικά μουσεία στο Σούζνταλ και στο Γκους-Χρουστάλνι. Αξιοθέατα: Η Χρυσή Πύλη / Ο Ναός της Αγίας Τριάδας / Το υδραγωγείο / Ο καθεδρικός ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου / Ο καθεδρικός του Αγ. Δημητρίου / Το κτίριο του Κυβερνείου / Το κτίριο του Ιστορικού Μουσείου / Η οικία Στολέτωφ / Ο καθεδρικός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο μοναστήρι της Πριγκίπισσας
ΣΟΥΖΝΤΑΛ (203 χλμ από Μόσχα) Η πρώτη αναφορά στο Σούζνταλ γίνεται σε ένα χρονικό του 1024 σε σχέση με την εξέγερση των αγροτών. Στην αλλαγή του 12ου αι. ένα οχυρό (κρεμλίνο) χτίστηκε στην όχθη του ποταμού Καμένκα. Ο ποταμός προστάτευε την πόλη από τα δυτικά και από τα ανατολικά ανοίχθηκε μια βαθιά τάφρος. Τα ανατολικά αναχώματα με τα ξύλινα τείχη και τους πύργους κατασκευάστηκαν επίσης για προστασία. Μέρος της οχύρωσης σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί ένα από τα αξιοθέατα της πόλης.
Ο παλιός καθεδρικός της Κοιμήσεως κατασκευάστηκε μέσα στο οχυρό από μαστόρους του πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρου του Μονομάχου στα τέλη του 11ου αρχές του 12ου αι. Την ίδια εποχή ιδρύθηκε στα δυτικά του οχυρού το πρώτο μοναστήρι της πόλης, το μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Στα ανατολικά της πόλης άρχισε να επεκτείνεται ο οικισμός (ποσάντ) όπου κατοικούσαν οι μαστόροι και οι έμποροι. Ο οικισμός επίσης οχυρώθηκε. Όλα τα κύρια μέρη της παλιάς πόλης (το οχυρό, ο οικισμός και τα μοναστήρια) είναι πολύ καλά διατηρημένα. Το Σούζνταλ είναι μια από τις ελάχιστες πόλεις στην Ρωσία που κατάφεραν να διατηρήσουν τον παλιό χαρακτήρα τους.
Στα 1222-1225 χτίστηκε μέσα στο οχυρό, κοντά στον καθεδρικό της Κοιμήσεως, ο οποίος κατέρρευσε ο ναός της Γέννησης της Παρθένου. Ο ναός είναι το παλαιότερο διατηρημένο μνημείο της πόλης από μια σειρά κτιρίων της αρχιτεκτονικής με λευκή πέτρα των 12ου - 13ου αι. Η άνθιση της Τέχνης και του πολιτισμού στην βορειο-ανατολική Ρωσία στην αρχή του 13ου αι. διεκόπη από την εισβολή των Μογγολο - Τατάρων οι οποίοι έκαψαν την πόλη το 1238. Κατά τον 14ο αι. αναπτύσσεται το πριγκιπάτο του Σούζνταλ και Νίζνι Νόβγκοροντ. Οι πρίγκιπες του Σούζνταλ έκοβαν το δικό τους νόμισμα, πράγμα που δείχνει την μεγάλη πολιτική και οικονομική τους δύναμη. Κατά τον 14ο αι. ιδρύθηκαν δυο νέα μοναστήρια , του Σωτήρος (1352) και της Μεσιτείας της Παρθένου (1364). Αργότερα, κατά τον 15ο και 16ο αι. μια σειρά από πέτρινα κτίρια προστέθηκαν σ αυτά τα μοναστήρια. Κατά το τέλος του 15ου αι. το Σούζνταλ έχασε την ανεξαρτησία του και υποτάχθηκε στην Μόσχα. Από τα μέσα του 14ου αι. ως τον 18ο αι. υπήρξε το κέντρο της αρχιεπισκοπής και το οχυρό έγινε ο τόπος διαμονής των αρχιεπισκόπων.
Το 1719 η πόλη καταστράφηκε από πυρκαγιά. Όλες οι ξύλινες εκκλησίες που κάηκαν αντικαταστάθηκαν από πέτρινες. Μετά το τέλος του 18ου αι. η εκκλησιαστική ζωή στο Σούζνταλ αρχίζει να φθίνει. Η αρχιεπισκοπή μεταφέρεται στο Βλαδίμηρ και η πόλη μετετράπη σε περιφερειακή πόλη του Κυβερνείου του Βλαδίμηρ. Η ζωή στην πόλη συνέχισε να κυλά αργά, μακριά από την βιομηχανική ανάπτυξη. Στα μέσα του 19ου αι. κατασκευάστηκε ο σιδηρόδρομος Μόσχα - Νίζνι Νόβγκοροντ, ο οποίος όμως δεν πέρασε από το Σούζνταλ αλλά από το Βλαδίμηρ. Αντικειμενικά αυτή η εξέλιξη συνέβαλε στην διατήρηση των μνημείων της παλαιάς ρωσικής αρχιτεκτονικής της πόλης. Ούτε κατά την σοβιετική περίοδο δεν αναπτύχθηκε βιομηχανικά η πόλη. Έτσι όπως και πριν αποτελεί τουριστικό πόλο έλξης λόγω των αρχιτεκτονικών μνημείων της. Πρόκειται ουσιαστικά για μια πόλη μουσείο. Τα μνημεία της - το οχυρό (κρεμλίνο), το μοναστήρι του Σωτήρος και του Αγ. Ευθυμίου και το μουσείο ξύλινης αρχιτεκτονικής - ανήκουν στο μουσείο του Βλαδίμηρ - Σούζνταλ.
Αξιοθέατα: Το οχυρό (κρεμλίνο) / Ο καθεδρικός της Γέννησης της Παρθένου / Η κατοικία του αρχιεπισκόπου / Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου / Το μοναστήρι του Σωτήρος και του Αγ. Ευθυμίου / Το μουσείο ξύλινης αρχιτεκτονικής και αγροτικής ζωής.
ΓΚΟΥΣ - ΧΡΟΥΣΤΑΛΝΙ Η πόλη οφείλει την ύπαρξή της στο εργοστάσια υαλοποιίας, το οποίο ιδρύθηκε εδώ το 1756, στις όχθες του ποταμού Γκους στην περιοχή Μεσχόρα, από τον έμπορο Ακίμ Μαλτζόφ. Για 150 χρόνια το εργοστάσιο παρέμεινε στην ιδιοκτησία της οικογένειας Μαλτζόφ, οι οποίοι είχαν πάρει τίτλους ευγενείας χάρη στα επιτεύγματά τους στον τομέα της βιομηχανίας. Ο οικισμός του Γκους - Χρουστάλνι, ονομάστηκε πόλη το 1931.
Ο οικισμός του δεύτερου μισού του 19ου και των αρχών του 20ου αι. αποτελούμενος από τις εργοστασιακές εγκαταστάσεις, τους δρόμους και τα κτίρια της κοινότητας - αποτελεί το παλιό τμήμα της πόλης. Αρχικά όλος ο οικισμός βρισκόταν σε μια όχθη του ποταμού Γκους, ο οποίος αποξηράθηκε και στην θέση του κατασκευάστηκε μια λίμνη, η οποία χωρίζει την πόλη σε δύο τμήματα - το βόρειο και το νότιο.
Το εργοστάσιο γυαλιού (κρυστάλλου), ένα κλωστήριο και ένα υφαντουργείο βρίσκονται στο παλιό, νότιο τμήμα της πόλης. Σ αυτό το τμήμα της πόλης βρίσκονται επίσης οι κατοικίες των Μάλτζοφ - καθεμία για δυο οικογένειες- καθώς και μεγάλα διώροφα και τριώροφα κτίρια για τους εργάτες του εργοστασίου,. Επίσης οι εκκλησία των Αγ. Ιωακείμ και ʼννης (1916), το παντοπωλείο και τα καταστήματα. Το πέτρινο διώροφο νοσοκομείο βρίσκεται εδώ από το 1855 και ο ναός της Αγίας Βαρβάρας (1882 - 1885) διατηρήθηκε στο νότιο άκρο του οικισμού. Ένα ακόμη τμήμα στα βόρεια του οικισμού προστέθηκε στα τέλη του 19ου αι. Και εδώ υπάρχουν ξύλινες κατοικίες, καθώς επίσης ο υπέροχος ναός του Αγ. Γεωργίου (κατασκευάστηκε το 1892-1903 σύμφωνα με τα σχέδια του αρχιτέκτονα και διδάκτορα της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Μόσχας Λεόντι Μπενουά), ένα πτωχοκομείο, ένα πρεσβυτέριο και ένα ενοριακό σχολείο. Ο ναός στεγάζει σήμερα το «μουσείο του κρυστάλλου», τμήμα του μουσείου του Βλαδίμηρ-Σούζνταλ.
ΜΠΟΓΚΟΛΙΟΥΜΠΒΟ Χωριό χτισμένο στην όχθη του (πρώην) ποταμού Κλιάσμα, 14 χλμ ανατολικά του Βλαδίμηρ. Ιδρύθηκε στα μέσα του 12ου αι. από τον πρίγκιπα Αντρέι Μπογκολιούμποφ σαν βασιλική κατοικία, έξω από την πόλη Βλαδίμηρ. Αναφέρεται σαν πόλη στον κατάλογο των πόλεων της Ρωσίας μόλις τον 14ο αι. Αποτελούνταν από το νότιο - βασιλικό τμήμα, με τον καθεδρικό ναό από λευκή πέτρα και τον περίβολο και από το βόρειο τμήμα, όπου κατοικούσαν οι απλοί πολίτες.
Από το τέλος του 12ου αι. στην θέση της παλιάς βασιλικής κατοικίας βρισκόταν ένα μοναστήρι. Αργότερα η πόλη του μετετράπη σε χωριό, πάνω στον εμπορικό και ταχυδρομικό δρόμο Μόσχας - Νίζνι Νόβγκοροντ. Μετά το 1917 το χωρίο αποτέλεσε μέρος της Επαρχίας του Βλαδίμηρ. Από το 1945 - κέντρο της περιοχής του Βλαδίμηρ. Στις 9 Μαρτίου του 1960 έγινε προάστιο. Από το 1965 ανήκει στην περιοχή του Σούζνταλ. Ο πληθυσμός του είναι 4,5 χιλ. κάτοικοι.
Αξιοθέατα: Κατοικία του πρίγκιπα Αντρέι Μπογκολιούμποφ / Ο ναός της Μεσιτείας της Παρθένου στον ποταμό Νερλ
ΚΟΣΤΡΟΜΑ (372 χλμ από Μόσχα) Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες και ωραιότερες πόλεις, την οποία ίδρυσε ο Γιούρι Ντολγκορούκι το 1152.
Σύμφωνα με την παράδοση ένας πρόγονος της οικογένειας Γκοντουνόφ, ένας Τάταρος ονόματι Χετ, απεσταλμένος του Χάνου για να επιβλέπει την περιοχή αρρώστησε στην Καστρομά. Τότε εμφανίστηκαν στον ύπνο του δυο άγιοι και του υποσχέθηκαν ότι θα γίνει καλά αν ασπαστεί τον χριστιανισμό. Έτσι βαφτίστηκε χριστιανός και κατόπιν ίδρυσε τη μονή Αγίου Ιπατίεβσκι, όπως ήταν το όνομα του ενός από τους δύο αγίους που εμφανίστηκαν στο όνειρό του. Το 1600 ο Γκοντουνόφ εξόρισε τον Φιόντορ Νικίτιτς Ρομανόφ, κεφαλή της οικογένειας των Ρομανόφ στην μονή αυτή. Ο γιος του Μιχαήλ βρισκόταν εκεί όταν εξελέγη Τσάρος. Η μονή είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των 16ου - 17ου αι. και σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο και σαν ιερό.
Ιδιαίτερο χρώμα στην γραφική πόλη προσθέτουν οι πολλές μικρές εκκλησίες της, οι οποίες είναι γνωστές για τον πλούσιο εσωτερικό διάκοσμο και ιδιαίτερα τις νωπογραφίες τους. Ο ναός της Αναστάσεως που χρονολογείται από τον 17ο αι. έχει ένα μοναδικό τέμπλο. Ο καθεδρικός της μονής Επιφανίων είναι γνωστός για την εικόνα της Αγίας παρθένου Θεοδώρας, η οποία πιστεύεται ότι είναι θαυματουργή.
ΓΙΑΡΟΣΛΑΒΛ Το 1010, ο Γιαροσλάβ (ο Σοφός), γιος του πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρου θεμελίωσε ένα οχυρό στο σημείο όπου ο ποταμός Κοτορόσλ συναντά τον ποταμό Βόλγα και του έδωσε το όνομά του. Σύμφωνα με την ιστορία μια ομάδα ειδωλολατρών εγκαταστάθηκε στην περιοχή αυτή, η οποία ονομαζόταν Μεντβέζι Ούγκολ (γωνιά της Αρκούδας). Οι κάτοικοι ασχολούνταν με το κυνήγι και το ψάρεμα. Ο Πρίγκιπας Γιαροσλάβ σκότωσε το ιερό τους ζώο, την αρκούδα και τους υπέταξε. Ο μύθος αυτός δίνει την δική του εξήγηση για το σύμβολο της πόλης, μια αρκούδα που στέκεται και κρατά στο αριστερό πόδι ένα τσεκούρι.

ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ


Για τους περισσότερους πολίτες της Δύσης η Ρωσία συνδέεται με τις ευρωπαϊκές πόλεις Μόσχα και Πετρούπολη, οι οποίες και αποτελούσαν την καρδιά της Αυτοκρατορικής Ρωσίας του παρελθόντος. Αυτές οι πόλεις συγκεντρώνουν και τους περισσότερους επισκέπτες. Υπάρχει όμως και η άλλη Ρωσία - η τεράστια χώρα που εκτείνεται σε 11 χρονικές ζώνες , σε δυο ηπείρους, πλησιάζοντας την Βόρειο Αμερική σε απόσταση λιγότερη από 50 μίλια, με μια πληθώρα εναλλαγών ζωνών βλάστησης, που κλείνει μέσα της την πιο μεγάλη λίμνη γλυκού νερού στον κόσμο, ποτάμια και δάση που βρίθουν από ψάρια και άγρα ζώα, ηφαίστεια και τεράστια βουνά. Η χώρα αυτή εδώ και λίγα μόλις χρόνια άνοιξε πάλι τους θησαυρούς της στον έξω κόσμο και σας καλεί να την γνωρίσετε.

Γενικά
Για όσους βρίσκουν ευχαρίστηση στο ίδιο το ταξίδι και πιστεύουν ότι το να ταξιδεύεις είναι το ίδιο ή και πιο ενδιαφέρον από το να φτάνεις στον προορισμό σου ο Υπερσιβηρικός είναι μια σχεδόν μυθική εμπειρία. Είναι η μακρύτερη συνεχής σιδηροδρομική γραμμή στον κόσμο - περί τα 10.000 χλμ που διατρέχουν το ένα τρίτο της υφηλίου. Μια εβδομάδα συνεχούς ταξιδιού που φέρνει τον επιβάτη από την μια άκρη της Ρωσίας στην άλλη. Μπορεί κανείς κατά την διάρκεια του ταξιδιού να δει πίσω από το παράθυρο του κουπέ του να περνούν όλες οι δυνατές φυσικές εναλλαγές και να αποκτήσει νέους φίλους. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες προτιμούν να συνδυάζουν το ταξίδι με το τρένο με ενδιάμεσες στάσεις για γνωριμία με τις περιοχές από τις οποίες διέρχεται.
Οι διαδρομές
Ο Υπερσιβηρικός ξεκινά από την Μόσχα και φτάνει ως το Βλαδιβοστόκ περνώντας ενδιάμεσα από το Γιαροσλάβλ- λιμάνι στον Βόλγα, το Εκατερνμπούργκ στα Ουράλια, το Ιρκούτσκ κοντά στην νότια άκρη της λίμνης Βαϊκάλη και το Χαμπάροφσκ.
Από δω μπορεί κανείς να μεταβεί με φέρρυ-μποτ στο λιμάνι Νιιγκάτα, στην δυτική ακτή της Ιαπωνίας. Επίσης μπορεί κανείς να ταξιδέψει με τον Υπερμαντζουριακό σιδηρόδρομο. Αυτός συμβαδίζει με τον Υπερσιβηρικό μέχρι την Ταρσκάγια (μερικές εκατοντάδες χλμ ανατολικά της Βαϊκάλης), συνεχίζει όμως νοτιοανατολικά προς την Κίνα και φτάνει ως το Πεκίνο.
Και τέλος μπορεί να συνεχίσει με τον Υπερμογγολιακό σιδηρόδρομο, ο οποίος συμβαδίζει με τον Υπερσιβηρικό μέχρι το Ουλάν-Ουντέ, στην ανατολική ακτή της Βαϊκάλης και από εκεί κατευθύνεται νότια προς το Ουλάν Μπατόρ και στην συνέχεια προς το Πεκίνο.
Η πιο πρόσφατη προέκταση του Υπερσιβηρικού είναι η γραμμή Βαϊκάλ–Αμούρ,η οποία ξεκινά από τον Υπερσιβηρικό μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικά της Βαϊκάλης, περνά από το βορειότερο άκρο της και καταλήγει στον Ειρηνικό ωκεανό βορειοανατολικά του Χαμπάροβσκ, στην Ιμπεράτορσκαγια Γκάβαν.
Στα δυτικά μπορεί κανείς να συνεχίσει από την Μόσχα προς το Βερολίνο (και από εκεί στο Παρίσι), προς την Αγία Πετρούπολη (και από εκεί στο Ελσίνκι)

Οι πόλεις
Γιαροσλάβλ - λιμάνι στον Βόλγα. Από τις παλαιότερες πόλεις της Ρωσίας, ιδρύθηκε από τον Γιαροσλάβ τον Σοφό το 1010 και εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι, διαμετακομιστικό κέντρο, κέντρο της υφαντουργίας και κατά τον 17ο αι υπήρξε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά την Μόσχα. Η πλούσια εμπορική κοινωνία του βοήθησε σημαντικά στην ανάπτυξη των τεχνών και φρόντισε να χτίσει εκατοντάδες εκκλησίες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν παραμείνει ανέπαφες ως τις μέρες μας.
Εκατερίνμπουργκ - στα Ουράλια. Ιδρύθηκε το 1721 από την Μεγάλη Αικατερίνη για να παίξει τον ρόλο φρουρίου και μεταλλουργικού εργοστασίου. Η θέση της επελέγη λόγω της εγγύτητάς της στα μεγάλα ορυχεία των Ουραλίων και της Σιβηρίας. Η πόλη είναι γνωστή γιατί εδώ δολοφονήθηκε ο τσάρος Νικόλαος και η οικογένειά του στις 17/7/1918.
Κρασνογιάρσκ - λιμάνι στον ποταμό Γιενισέι. Ιδρύθηκε το 1628 και γνώρισε μια ταχεία ανάπτυξη όταν στην περιοχή ανακαλύφθηκε χρυσός.
Ιρκούτσκ - πάνω στον εμπορικό δρόμο Κίνας - Δυτικής Ρωσίας. Ιδρύθηκε το 1660 και έγινε σύντομα ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Την πόλη στολίζουν μια σειρά πολύ όμορφα και ενδιαφέροντα από αρχιτεκτονικής απόψεως κτίρια, σημαντικότερο όμως τουριστικό θέλγητρό της είναι η εγγύτητά της στην λίμνη Βαϊκάλη.
Ουλάν Ουντέ - βουδιστικό κέντρο. Όπως και οι περισσότερες πόλεις της Σιβηρίας ιδρύθηκε τον 17ο αι. Αποτελεί όμως το Βουδιστικό κέντρο της σύγχρονης Ρωσίας και αυτό την κάνει να ξεχωρίζει από τις άλλες πόλεις του Υπερσιβηρικού. Αξιοθέατο: το βουδιστικό μοναστήρι Ιβολγκίνσκ Ντατσάν.
Χαμπάροβσκ - στον ποταμό Αμούρ. Ιδρύθηκε το 1651 σαν στρατιωτική προφυλακή. Κατά τον 19ο αι. έγινε σημαντικός εμπορικός σταθμός και σήμερα αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και πολλά υποσχόμενες πόλεις της Σιβηρίας. Εκτός των άλλων είναι μια όμορφη και ευχάριστη πόλη με μεγάλες δεντρόφυτες λεωφόρους, παραλία και σημαντικό εθνογραφικό και ιστορικό μουσείο.
Βλαδιβοστόκ - λιμάνι στον Ειρηνικό. Ιδρύθηκε το 1860 σαν στρατιωτική προφυλακή γρήγορα όμως μετατράπηκε σε σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο χάρη στο υπέροχο φυσικό λιμάνι της. Είναι μια ελκυστική πόλη με σημαντικά αξιοθέατα.

...και λίγη ιστορία
Η επιθυμία της Ρωσίας για έξοδο στον Ειρηνικό ωκεανό έγινε πραγματικότητα με την ίδρυση του Βλαδιβοστόκ το 1860. Μέχρι το 1880 η πόλη εξελίχθηκε σε σημαντικό λιμάνι και η έλλειψη διαρκούς και σωστής επικοινωνίας με το δυτικό τμήμα της χώρας έγινε δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα. Το 1891 ο τσάρος Αλέξανδρος ΙΙΙ ετοίμασε τα πρώτα σχέδια για τον Υπερσιβηρικό και την κατασκευή του. Μετά τον θάνατό του το έργο συνεχίστηκε από τον γιο του Νικόλαο και ολοκληρώθηκε το 1905 υπό την πίεση των ιστορικών εξελίξεων (Ρωσο - Ιαπωνικός πόλεμος). Στην σημερινή του έκταση το έργο ήταν έτοιμο το 1916.

ΛΙΜΝΗ ΒΑΪΚΑΛΗ


Κοντά στα σύνορα Ρωσίας - Μογγολίας, σε μια λεκάνη μήκους 636 χλμ και πλάτους 80 χλμ. βρίσκεται συγκεντρωμένο σχεδόν το 1/4 του γλυκού νερού όλης της γης. Η λίμνη Βαϊκάλη είναι η βαθύτερη λίμνη στον κόσμο (1620 μ), όλα τα ποτάμια του κόσμου θα χρειαζόταν έναν ολόκληρο χρόνο να χύνονται σ αυτή για να την γεμίσουν.


Η Βαϊκάλη είναι τόσο ενδιαφέρουσα και πολύμορφη όσο και η φύση που την περιβάλλει. Κατά την διάρκεια του χειμώνα η επιφάνειά της καλύπτεται από στρώμα πάγου τόσο χοντρό ώστε ο Υπερσιβηρικός μπορεί να περάσει από πάνω της! Την εποχή αυτή η λίμνη είναι το ιδανικό περιβάλλον για βόλτες με έλκηθρο. Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού τα πεντακάθαρα νερά της είναι διάφανα σε ένα βάθος μέχρι 40 μέτρα και οι ακτές της είναι στρωμένες με ένα χαλί από πολύχρωμα αγριολούλουδα. Την εποχή αυτή οι εκδρομές με βάρκα είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωριστείτε με την λίμνη. Το ίδιο συναρπαστική είναι και η πεζοπορία στα δάση, τα ρεύματα και τους καταρράκτες της. Είναι περιττό να πούμε ότι το οικοσύστημα της λίμνης είναι το σπίτι πολλών σπάνιων ειδών του φυτικού και ζωικού βασιλείου. Το 1992 χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός, πράγμα που συνέβαλε στις προσπάθειες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος. Σήμερα η Βαϊκάλη είναι ένας φυσικός παράδεισος και ειδυλλιακός τουριστικός προορισμός με υπέροχες ακτές, δυνατότητες πεζοπορίας, παρακολούθησης πτηνών και περιήγησης με βάρκα.

ΑΡΚΤΙΚΗ


Στην εποχή μας, όπου τα ταξίδια περιπέτειας γίνονται όλο και πιο δημοφιλή η Ρωσία μετατρέπεται σε έναν από τους αγαπημένους προορισμούς για όσους θέλουν να γνωρίσουν τοπία που προκαλούν δέος. Μια ζώνη κατά όλο το μήκος της Ρωσικής επικράτειας στο βορειότερο άκρο της βρίσκεται στην αρκτική.

Ιδιαίτερα στην βορειοανατολική Σιβηρία και την χερσόνησο της Καμτσάτκας υπάρχει ένα από τα ωραιότερα εδάφη της χώρας - βουνά, λίμνες και ποτάμια που βρίθουν από άγρια ζωή. Οι επισκέπτες των περιοχών αυτών έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν μια Ρωσία εντελώς διαφορετική και άγνωστη στους πολλούς. Τι μπορεί να κάνει κανείς εδώ; Η ίδια η διαδρομή με τον Υπερσιβηρικό αποτελεί μια σημαντική εμπειρία. Η μεταφορά με έλκηθρα που σέρνονται από άλογα αποτελεί ακόμη συχνό μέσο μεταφοράς σε πολλές περιοχές της Σιβηρίας και της 'Aπω Ανατολής. Στις βόρειες πόλεις τα έλκηθρα που σέρνονται από σκύλους δίνουν το εναρκτήριο λάκτισμα σε πολλές γιορτές. Για όσους θέλουν να ξεφύγουν από τον πολιτισμό και να ζήσουν την μαγεία της φύσης υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Από την πεζοπορία μέσα σε δρυμούς όπου κυριαρχούν οι αρκούδες και οι τάρανδοι, τις αναρριχήσεις στις κορυφές ενεργών ηφαιστείων μέχρι πιο ήπιες μορφές διακοπών όπως η κρουαζιέρα στον Βόρειο Πόλο με παγοθραυστικό που ξεκινά από το λιμάνι του Μούρμανσκ ή μια εβδομάδα αφιερωμένη στο ψάρεμα και την ξεκούραση.

Πηγή: greece.mouzenidis.gr