litsaki_s VIP woman
Αριθμός μηνυμάτων : 847 Ημερομηνία εγγραφής : 08/07/2009 Ηλικία : 44 Τόπος : Πειραιάς και Κιλκίς
| Θέμα: Βοστώνη: Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα Δευ Μαρ 08, 2010 12:38 am | |
| Βοστώνη: Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα Εκλεπτυσμένος συντηρητισμός α λα κεντροευρωπαϊκά, οξφορδιανές πρασινάδες και πινελιές Εδιμβούργου. Μια αμερικανική πόλη, πολύ αλλιώτικη από τις άλλες... ΚΕΙΜΕΝΟ: ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ Σε καταλαμβάνει το γνωστό άγχος κάθε φορά που ταξιδεύεις για πρώτη φορά σε ένα μέρος: βλέπεις γνωστούς και άγνωστους συνταξιδιώτες μέσα στο αεροπλάνο να μελετούν εμβριθώς ταξιδιωτικούς οδηγούς, Lonely Planet και δεν συμμαζεύεται, κι εσύ, ενώ λίγα πράγματα γνωρίζεις για τον τελικό σου προορισμό, τεμπελιάζεις ασύστολα. Είναι όπως με τα προσπέκτους των ηλεκτρονικών συσκευών: δεν τα διαβάζεις ποτέ και αρκείσαι στους συνεχείς αυτοσχεδιασμούς. Ειδικά όταν ταξιδεύεις με BBJ (Boeing Business Jet), ο πειρασμός να μην κάνεις τίποτα απολύτως είναι τεράστιος. Και πώς του αντιστέκεσαι; Οπως ακριβώς το έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: ενδίδοντας σε αυτόν. Τι είναι όμως το BBJ; Είναι το νέο B737 της Lufthansa, το οποίο διαθέτει μόνο θέσεις business class. Απλετος χώρος, θέση που μετατρέπεται περίπου σε κρεβάτι, προσωπική οθόνη με άπειρες επιλογές και το σέρβις της Lufthansa, για το οποίο τα πολλά λόγια περιττεύουν. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι οκτώ ώρες από το Μόναχο στη Βοστώνη θα ήθελες να είναι περισσότερες. Οπότε, βλέπεις δύο και τρεις φορές το «Rock 'n' Rolla» του Γκάι Ρίτσι, κοιμάσαι ή απλώς ονειροπολείς, οδεύοντας για μια αμερικανική πόλη για την οποία πολλά έχεις ακούσει -κι έχεις δει- αλλά ώς εκεί. Λίγο πριν προσγειωθείς, κατά το σούρουπο, με έναν πορφυρό ήλιο να σε υποδέχεται έξω από το παράθυρο, αναπολείς και μετράς τις «Αμερικές» σου: στο Σιάτλ απόλαυσες τον υπέροχο συνδυασμό φιλελευθερισμού και πράσινης συνείδησης, υπό συνεχή βροχή· στο Πίτσμπουργκ χάρηκες με το μουσείο του Αντι Γουόρχολ· στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα ένιωσες βαριά την (σύντομη) αμερικανική ιστορία, με τον εμφύλιο, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και τη Ρόζα Παρκς, που αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε λευκό επιβάτη στο λεωφορείο· στο Πιερ της Νότιας Ντακότα αγνάντεψες την ερημιά των απέραντων αγρών, τους γελαδάρηδες και τα μηχανήματα με Freedom Coffee (κοινώς γαλλικό καφέ)· στην Ουάσιγκτον ξενύχτησες στην Τζορτζτάουν, χάζεψες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τα μνημεία της Κορέας και του Βιετνάμ, και ξάπλωσες στο πράσινο Mall έχοντας θέα το Μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν· στη Νέα Υόρκη... τι να πρωτοπείς για τη Νέα Υόρκη... Σειρά, λοιπόν, έχει η Βοστώνη. Σημείο πρώτο: η ατελείωτη πράσινη θάλασσα που πλημμυρίζει σχεδόν όλη την πόλη, με τη θέα του ποταμού Τσαρλς να σε δροσίζει ακόμα κι όταν κλείνεις τα μάτια, σε κάνει να λησμονήσεις για λίγο το οικολογικό Σιάτλ ή την επίσης καταπράσινη Ουάσιγκτον. Σημείο δεύτερο: όσο κι αν ακουστεί σουρεαλιστικό, λίγο μετά την άφιξή σου στην πόλη, ο νους σου ταξιδεύει στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Γιατί; Διότι το αεροδρόμιο απέχει ελάχιστα από το κέντρο της πόλης, κάτι παραπάνω από δέκα λεπτά! Κάπου στη Franklin Street, όπου και το ξενοδοχείο σου, το ωραιότατο Langham Hotel, συναντάς ένα γνώριμο σκηνικό και από άλλες αμερικανικές πόλεις (με εξαίρεση το Μανχάταν): ελάχιστος κόσμος στο δρόμο, η πόλη κοιμάται εξάλλου από νωρίς. Εχεις ακούσει για τη Βοστώνη ως την αμερικανική πόλη με το ευρωπαϊκό προφίλ, για έναν συντηρητισμό που ελάχιστη σχέση έχει με τον γνωστό αμερικανικό συντηρητισμό που συναντά κανείς, π.χ., στο λεγόμενο Bible Βelt του αμερικανικού Νότου, στη Γουίτσιτα ή τη Γιούτα. Εδώ μιλάμε για έναν πιο εκλεπτυσμένο συντηρητισμό που παραπέμπει σε urban Ευρώπη ή οξφορδιανές πρασινάδες και επιβλητικά κτίσματα α λα Εδιμβούργο. Υπενθυμίζεις, εξάλλου, στον εαυτό σου ότι κάπου εδώ έγραψε ο Χένρι Τζέιμς, ότι κάπου εδώ γύρω περπάτησε, κάπως πιωμένος είναι η αλήθεια, ο Εντγκαρ Αλαν Πόε. Πάνω απ' όλα, όμως, η Βοστώνη του πολιτισμού στο μυαλό σου είναι συνδεδεμένη με μερικά από τα κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα του πλανήτη: το ΜΙΤ, το Berklee (για πολύ σοβαρές μουσικές σπουδές) και, βέβαια, το Χάρβαρντ. Μόνο που το τελευταίο δεν είναι ακριβώς στη Βοστώνη αλλά στο Κέμπριτζ, τη γενέτειρα του αγαπημένου σου ποιητή, του e. e. cummings (στη Βοστώνη είναι θαμμένος, εξάλλου). Μια γέφυρα χωρίζει τις δύο γειτονικές πόλεις ή αλλιώς ο ποταμός Τσαρλς, αλλά οι αποστάσεις δεν είναι τόσο «αμερικανικές» (αχανείς με άλλα λόγια) και, στην ουσία, αν σπουδάζεις στο Χάρβαρντ, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γνωρίσεις και τη Βοστώνη. Τις λεπτές αυτές γεωγραφικές διαφορές σου τις κατέστησε σαφείς ο ενθουσιώδης φοιτητής Φιλοσοφίας από το Νιου Μέξικο, ο οποίος, ως μέλος του Unofficial Guide to Harvard, κρατάει αμείωτη την προσοχή σου μέσα από το βομβαρδισμό πληροφοριών υπό τη μορφή ενός επιτυχημένου stand-up comedy. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, μια φίλη σου, η Νέλλη, που είχε την τύχη να σπουδάσει στο Χάρβαρντ, σε προσγειώνει λέγοντάς σου ότι οι φοιτητές που κάνουν αυτά τα τουρ είναι συνήθως οι πιο looser στο φοιτητικό στερέωμα του θρυλικού ιδρύματος. Πάντως, πρόλαβες κι έκανες μια ευχή τρίβοντας απαλά το πόδι του αγάλματος που υποτίθεται ότι είναι ο κύριος Τζον Χάρβαρντ (δεν είναι, όπως μάθαμε), έθιμο που τηρούν όσοι είναι περαστικοί απ' το Χάρβαρντ - αρκεί να τους το επιτρέψει το πλήθος που συνωστίζεται γύρω από το άγαλμα και, κυρίως, να μην τους αναχαιτίσει η δόλια πληροφορία ότι οι φοιτητές του Χάρβαρντ «στολίζουν» το πόδι του αγάλματος με διάφορες σωματικές εκκρίσεις (από τις λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται στον «Ξεχωριστό Ουίλ Χάντινγκ»...). Το Κέμπριτζ πάντως είναι μια όμορφη φοιτητούπολη, με τα βιβλιοπωλεία της, τα καφέ της κι ένα ιστορικό dinner με διάσημα χάμπουργκερ, το Mr. Bartley's. Παραδόξως, μιλώντας για dinner, η Βοστώνη δεν έχει αυτό το πατροπαράδοτο αμερικανικό εστιατόριο (αυτά από τα οποία η Νέα Υόρκη σφύζει, χάρη στους Ελληνες ιδιοκτήτες τους). Στη Βοστώνη -αλλά και σε άλλες αμερικανικές μεγαλουπόλεις- το ταχυφαγείο που κερδίζει συνεχώς έδαφος είναι το μεξικανικό: τάκος και τορτίγιας σε διάφορες παραλλαγές. Το dinner, με τις μεγάλες, ενιαίες θέσεις, το παραδοσιακό τσίζμπεργκερ και το μιλκσέικ, δεν ευδοκιμεί στην πρωτεύουσα της Μασαχουσέτης.
Οχι ότι σου κοστίζει κιόλας. Εξάλλου, σε άλλες εποχές, με το πολικό ψύχος που χαρακτηρίζει τον βοστωνέζικο χειμώνα, οι βόλτες στους δρόμους της πόλης δεν είναι ό,τι καλύτερο, γι' αυτό και καταφεύγεις στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, για παράδειγμα το Copley Place, όπου φιλοξενούνται και τα διάσημα εμπορικά κέντρα της Νέας Υόρκης (βλέπε Bloomingdale και άλλα). Αυτές τις ζεστές μέρες όμως αξίζει τον κόπο να κάνεις έναν ωραίο, «καταναλωτικό» περίπατο στη Newbury Str.-ωστόσο, δεν πρέπει να παραλείψεις να κάνεις και μια βόλτα από την Beacon Street, όπου και το «Cheers», το υπόγειο μπαράκι όπου «όλοι ξέρουν τ' όνομά σου». Το αστείο είναι ότι ακριβώς δίπλα στο μπαράκι όπου σερβίριζαν ποτά ο Τεντ Ντάνσεν και ο Γούντι Χάρελσον, βρίσκεται το ελληνικό προξενείο. Αφού χαζέψεις για λίγο την ελληνική σημαία να ανεμίζει λίγο πιο ψηλά από τους σκίουρους του μεγάλου πάρκου Boston Common, βάζεις μπροστά για έναν ωραίο και υγιεινό περίπατο περίπου πέντε χιλιομέτρων, γνωστό ως Freedom Trail: είναι η βόλτα που θα σε οδηγήσει σε 16 σημαντικά ιστορικά σημεία της πόλης, τα οποία έπαιξαν το ρόλο τους κατά τον αγώνα που οδήγησε στην Ανεξαρτησία του 1776. Αφήνεις για το τέλος το κλασικό πέρασμα από μερικά μουσεία, ξεκινώντας από το Museum of Fine Arts για να καταλήξεις στο Institute of Contemporary Art. Για τα ψώνια της τελευταίας στιγμής, βρίσκεις άκρη με ένα ακόμα Macy's, πολύ κοντά στο ξενοδοχείο σου, κι αφού χαζέψεις στο δρόμο μια αυτοσχέδια παράσταση hip-hop από νεαρούς μαύρους με φόρμες και αλυσίδες. Φεύγεις ξέροντας ότι λίγες μέρες σε μια αμερικανική πόλη όπως η Βοστώνη δεν αρκούν, ωστόσο, η αύρα και η ατμόσφαιρα της πόλης σε κέρδισαν τόσο ώστε να την τοποθετήσεις κάτω από τη Νέα Υόρκη (εννοείται!) αλλά και από το Σιάτλ. Δεν πειράζει που δεν διάβασες ταξιδιωτικούς οδηγούς. Αυτοσχεδίασες ως γνήσιος Ελλην και αφουγκράστηκες το πνεύμα της Νέας Αγγλίας. Θα ήθελες να είχες προλάβει να βρεις και το σπίτι όπου τελείωσε τις μέρες του ο Νόρμαν Μέιλερ, αλλά το αφήνεις για την επόμενη φορά. Πάντα υπάρχει μια επόμενη φορά.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ Langham Hotel (www. lhw. com/langboston, 250 Franklin Str. Boston, 001 617 4511900) Mοιάζει ιδανικό. Αποτελεί μέλος των Leading Hotels of the World και βρίσκεται στην επιχειρηματική συνοικία της πόλης. Διαθέτει ένα επιπλέον συν: το μπαρ Bond, επιβλητικό και υποβλητικό, είναι βέβαιο ότι θα σας εντυπωσιάσει - αρκεί να καταφέρετε να πιάσετε θέση: ναι, είναι τόσο δημοφιλές. Η Βοστώνη όμως διαθέτει και το Liberty Hotel (www. lhw. com/libertyhotel), όπου μια πρώην φυλακή μετατρέπεται σε πολυτελές ξενοδοχείο και γίνεται μέλος των Leading Hotels of the World. Στην κορυφή του υπάρχουν σουίτες με ασύλληπτη θέα σε όλη την πόλη, ενώ στο ισόγειο, το μπαρ φέρει την ενδεικτική ονομασία Alibi (Αλλοθι). Τους τοίχους του κοσμούν φωτογραφίες επωνύμων κατά την ημέρα της σύλληψής τους, ανφάς και προφίλ. Για την ακρίβεια, στην είσοδο θα σας υποδεχθεί ο νεότατος -και άτακτος- Φρανκ Σινάτρα σε μια τέτοια νοσταλγική φωτογράφιση. Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo: www.booking.com ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ • Για το Mr. Bartley's (1246 Massachusetts Ave., 617 354 6559) τα είπαμε. Να προσθέσουμε μόνο ότι τις Κυριακές είναι κλειστά. Ομως, Βοστώνη δεν σημαίνει μόνο κρέας. Μπορεί η Φιλαδέλφεια να φημίζεται για τα εστιατόρια με θαλασσινά και οστρακοειδή, όμως και η Βοστώνη δεν πάει πίσω. • Μια επίσκεψη στο Legal Sea Foods (26 Park Square, 617 426 4444) θα σας πείσει. • Καλό ψάρι μπορείτε να δοκιμάσετε και στο Jumbo Seafood (5-9 Hudson Str., 617 542 2823), στην κινεζική γειτονιά της πόλης, αλλά και Στη βοστωνέζικη Little Italy, το </I>Maurizio's (364 Hanover Str., 617 367 1123) </I>δεν πάει πίσω σε παραδοσιακή ιταλική κουζίνα. • Για τους φανατικούς σοκολατοφάγους, υπάρχει το Cafe Fleuri του ξενοδοχείου Langham, στο οποίο μπορείτε να δοκιμάσετε 125 διαφορετικά είδη γλυκών από σοκολάτα. Το chocolate bar είναι ανοιχτό κάθε Σάββατο από τις 11.00 ώς τις 15.00. Οσοι φανατικοί, προσέλθετε. Πτήσεις της Lufthansa για Βοστώνη αναχωρούν κάθε πρωί από το «Ελ. Βενιζέλος», στις 06.05 (μέσω Φρανκφούρτης) και στις 06.45 (μέσω Μονάχου). http://trans.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_taxworld_1_18/07/2009_289310
| |
|