Η άλλη πλευρά της ελπίδας

Η ελπίδα σίγουρα κάποιες φορές µάς βοηθά να συνεχίσουµε να παλεύουµε για ένα σκοπό. Κάποιες φορές όµως, λένε οι έρευνες, µπορεί να κάνει τη ζωή µας δύσκολη.Ερευνητές από το Πανεπιστήµιο του Μίσιγκαν µελέτησαν το ρόλο που µπορεί να παίξει η ελπίδα σε άτοµα που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και ανακάλυψαν ότι δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύµβουλος. Κι αυτό επειδή, σύµφωνα µε τα πορίσµατά τους, όσοι υποφέρουν από χρόνια νοσήµατα για τα οποία ελπίζουν ότι κάποτε θα βρεθεί θεραπεία µπορεί να βιώνουν µεγαλύτερη δυσαρέσκεια καθηµερινά σε σχέση µε αυτούς που δεν ελπίζουν σε κάτι τέτοιο.
O ρεαλισμός βοηθάει
Οι ειδικοί εξηγούν ότι πολλές φορές το να αποδεχτούµε ένα γεγονός, όπως µια χρόνια ασθένεια και το ότι δεν είναι ιάσιµη, είναι καλύτερο από το να ελπίζουµε ανελλιπώς στη θεραπεία της. Η αποδοχή, όπως λένε, αποτελεί µέρος της συµφιλίωσης µε τα νέα δεδοµένα και οδηγεί πιο γρήγορα στην προσαρµογή µας σε αυτά. Έτσι όσοι αποδέχονται την ασθένεια και σταµατούν γρήγορα να ελπίζουν µπορεί να µην θεραπεύονται σωµατικά, θεραπεύονται όµως ψυχικά αναδιοργανώνοντας τη ζωή, τους στόχους και τις προσδοκίες τους. Αντίθετα η ελπίδα ότι κάποτε µπορεί να γίνουµε τελείως καλά είναι πιθανό µε το πέρασµα του χρόνου να µας γεµίζει αγανάκτηση όσο βλέπουµε ότι δεν γίνεται πραγµατικότητα.

Η σωστή στάση
Εννοείται ότι είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να έρθει ξαφνικά αντιµέτωπος µε κάποια χρόνια ασθένεια –λιγότερο ή περισσότερο σοβαρή– και να µπορέσει να την χειριστεί σωστά. Ωστόσο καλό είναι να ξέρουµε όλοι ποια είναι η πλέον κατάλληλη αντιµετώπιση ώστε να συνεχίσουµε τη ζωή µας όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά:

Ενημερώσου
Όσο περισσότερα µάθεις για την ασθένεια από την οποία πάσχεις από έγκυρες πηγές όπως ο γιατρός σου, έγκυρα έντυπα ή επιστηµονικά sites τόσο καλύτερα θα την αντιµετωπίσεις.

Βρες υποστήριξη
Από την οικογένεια και τους φίλους ή από άτοµα που έχουν βρεθεί στη θέση σου τα οποία µπορούν να σε καταλάβουν καλύτερα και να σου δώσουν χρήσιµες συµβουλές αλλά και από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας.

Προσαρμόσου
Μην εστιάζεις σε αυτά που στερείσαι λόγω της ασθένειας αλλά σ’ αυτά που µπορείς να συνεχίσεις να απολαµβάνεις. Για παράδειγµα, αν έχεις κάποιο χρόνιο γαστρεντερικό πρόβληµα, µην σκέφτεσαι τι δεν πρέπει να τρως πια, αλλά τι µπορείς να συνεχίσεις να τρως.

http://www.psychology-blog.gr