Σε συνέχεια μιας σειράς άρθρων που αφορούν την ασφάλεια του υποβρύχιου κυνηγού, ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε τους εξωγενείς παράγοντες που μπορούν να θέσουν σε άμεσο κίνδυνο τον υποβρύχιο κυνηγό και σαφώς τους τρόπους αποφυγής και αντιμετώπισης αυτών
Ενας από τους μεγαλύτερους κινδύνους κατά τη θερινή περίοδο, αλλά και κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, είναι τα σκάφη που διαγράφουν κάθε λογής πορείες χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους λουόμενους και δύτες. Δυστυχώς, εάν τα πράγματα στους ελληνικούς δρόμους είναι άσχημα, μπορείτε απλά να φανταστείτε τι επικρατεί στη θάλασσα, όπου δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι δρόμοι, ενώ η αστυνόμευση κάθε άλλο παρά καλή είναι. Το αποτέλεσμα είναι να βγαίνουν όλοι οι «καπετάνιοι» του Σαββατοκύριακου και... όποιον πάρει ο χάρος! Χαρακτηριστικός της άγνοιας, της αμάθειας και της έλλειψης ναυτικής και όχι μόνο παιδείας, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της σημαδούρας και κατά επέκταση του ψαροκυνηγού. Αν και ο νόμος ενισχύθηκε υπέρ της ασφάλειας των δυτών, αυξάνοντας την απόσταση ασφαλείας που πρέπει να κρατούν τα σκάφη περιμετρικά του πλωτήρα (από τα 50 στα 100 μέτρα), δεν είναι λίγες οι φορές που το σκάφος, όχι μόνο δεν απομακρύνεται, αλλά αντίθετα πλησιάζει τον πλωτήρα ώστε να τον... επεξεργαστεί!
Ο υποβρύχιος κυνηγός έχει το πλεονέκτημα να μπορεί να ακούσει ένα σκάφος ακόμη και από μεγάλη απόσταση, όμως αυτό που δεν είναι εφικτό, είναι να καταλάβει πόσο μακριά είναι το σκάφος, αλλά και από ποια κατεύθυνση έρχεται. Συνεπώς, η σημαδούρα πρέπει πάντοτε να συνοδεύει τον δύτη, ενώ το ζευγάρι ως άγρυπνος φρουρός πρέπει να την έχει πάνω του προσέχοντας παράλληλα τον καταδυόμενο. Εάν τώρα το σκάφος που πλησιάζει αγνοεί εντελώς τη σημαδούρα, μία λύση είναι το σήκωμα του όπλου έξω από το νερό και μία... προσευχή!
Δίχτυα και παραγάδια
Οποιος έχει την τύχη να καταδύεται, σίγουρα θα έχει προσέξει πως στον βυθό, πέρα από τα βράχια, τα ψάρια και τους υπόλοιπους οργανισμούς που αποτελούν το υποβρύχιο περιβάλλον, υπάρχουν αλιευτικά εργαλεία που έχουν σκαλώσει, καταστρέφοντας με την ασχήμια τους το υπέροχο υποβρύχιο τοπίο. Πέρα από τα δίχτυα και τα παραγάδια που πέφτουν από τους ερασιτέχνες και επαγγελματίες ψαράδες, τα κομμένα και εγκαταλελειμμένα εργαλεία είναι αυτά που θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο τη ζωή του ψαροκυνηγού. Τις περισσότερες φορές μάλιστα, λόγω του διαστήματος που έχει μεσολαβήσει από τότε που έπεσαν στο νερό, τα εργαλεία αυτά είναι δυσδιάκριτα χάρη σε διάφορους οργανισμούς όπως είναι τα φύκια, που αναπτύσσονται πάνω τους.
Στην πρώτη περίπτωση, όπου δηλαδή τα εργαλεία δεν είναι εγκαταλελειμμένα, πολύ απλά δεν πέφτουμε στο ίδιο μέρος, αφενός για λόγους ασφάλειας και αφετέρου λόγω της σχετικής απαγόρευσης. Στην περίπτωση τώρα όπου τα εργαλεία είναι σκαλωμένα στον βυθό, προσέχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να μην έρθουμε σε επαφή με αυτά. Ενα απλό μπλέξιμο μιας πετονιάς στη ζώνη, μπορεί να προκαλέσει πανικό. Το μυστικό βέβαια είναι η ψυχραιμία, ένα κοφτερό μαχαίρι (ναι, γι αυτό είναι το μαχαίρι και όχι για να σκοτώνουμε τους καρχαρίες), αλλά σαφώς και το ζευγάρι μας που δεν μας αφήνει ποτέ μόνους, επεμβαίνοντας άμεσα σε περίπτωση που χρειαστεί.
Η μάσκα
Μπορεί εκ πρώτης όψεως να ακούγεται λιγάκι αστείο, όμως το βγάλσιμο της μάσκας υποβρυχίως μπορεί να φέρει σύγχυση και πανικό τόσο στον αρχάριο, όσο και στον έμπειρο δύτη. Τώρα μπορεί να αναρωτηθείτε, «καλά, ποιος είναι τόσο χαζός ώστε να βγάλει επίτηδες τη μάσκα του υποβρυχίως;». Εκεί ακριβώς είναι το θέμα, πως αυτό μπορεί να συμβεί εντελώς απρόσμενα και τη χειρότερη στιγμή. Ενα άτσαλο βγάλσιμο ή μπάσιμο σε μία τρύπα, μία σκαλωμένη πετονιά ή κάποιο από τα πολλά παραγάδια που κρέμονται στα μεσόνερα είναι αρκετά, ώστε το παράθυρό μας στον υποβρύχιο κόσμο να αποκολληθεί από το πρόσωπό μας. Η λύση δεν είναι όσο απλή μπορεί να φαίνεται. Σίγουρα, όλοι μπορούν να ανοίξουν τα μάτια τους και έστω θολά να δουν γύρω τους, όμως αυτό που πανικοβάλλει τον δύτη τις περισσότερες φορές είναι το παγωμένο νερό που έρχεται σε επαφή με το πρόσωπο.
Τρόποι αντιμετώπισης και εδώ βέβαια υπάρχουν. Μία τακτική, η οποία μάλιστα υιοθετείται στην εκπαίδευση της αυτόνομης κατάδυσης, είναι να δοκιμάζουμε να αφαιρούμε τη μάσκα μόνοι μας σε ρηχά νερά, όπου οι συνθήκες είναι ελεγχόμενες, ώστε να εξοικειωθούμε με την αίσθηση που προκαλείται. Η άλλη τακτική είναι αυτονόητη. Να προσέχουμε δηλαδή πάντα τις κινήσεις μας, αλλά και το υποβρύχιο περιβάλλον. Ακόμη και σε περίπτωση που η μάσκα γεμίσει νερά, είναι προτιμότερο να τη βγάλουμε εντελώς και με απλές κινήσεις να φτάσουμε στην επιφάνεια, πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του συντρόφου μας.
Συντήρηση εξοπλισμού
Η συντήρηση του εξοπλισμού ή μάλλον η κακή συντήρηση αυτού, είναι ίσως από τους παράγοντες που δεν έρχονται στον νου όταν μιλάμε για ασφάλεια.
Ομως σκεφτείτε τον κίνδυνο που κρύβει μια στραβωμένη καμπάνα ή ένα φαγωμένο λάστιχο για τα δάχτυλα των χεριών.
Σκεφτείτε τώρα όλα τα μέρη του εξοπλισμού σε σχέση με το σώμα σας και την ασφάλειά σας και θα με καταλάβετε αμέσως.
Ενας οπτικός έλεγχος επιβάλλεται στα σημαντικότερα τμήματα του εξοπλισμού, ενώ το σκάφος και όσα το περιβάλλουν δεν θα μπορούσαν να μείνουν απ έξω.
Σε μελλοντικά άρθρα θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα με τα σημάδια φθοράς, καθώς και ποια είναι η κατάλληλη συντήρηση κάθε τμήματος.
ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΙΝΗΣ
etnos.gr
Ημερολόγιο
Τετ Ιουλ 08, 2020 1:07 pm από 
