.....Πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε καταστάσεις που τους αναγκάζουν να είναι μέσα συνέχεια στα πρέπει τους για μακριές και συνεχείς χρονικές περιόδους.....
... Μπορεί να αντιμετωπίζουν κρίσεις –ένα θάνατο, μια αρρώστια, μια αναπηρία ή κάποια άλλη καταστροφή.....
.... Μπορεί πάλι να βρίσκονται κάτω από την πίεση ενός διαγωνισμού, ενός άρθρου που πρέπει να τελειώσουν, μιας καινούριας επιχείρησης που ιδρύουν.......
..... Σε τέτοιες περιπτώσεις αγνοούν το εσωτερικό Παιδί και αυτό με τη σειρά τους γίνεται, όπως και ένα πραγματικό παιδί, ενόχληση και μπελάς.....
.....΄Έτσι το άτομο που βρίσκεται στην κατάσταση αυτή μπορεί να νοιώσει αποδιοργανωμένο, ανίκανο να σκεφτεί καθαρά, ευερέθιστο ευσυγκίνητο ή να νιώθει πως κάτι το καταπιέζει......
..... Τα συναισθήματα αυτά εμφανίζονται συχνά όταν ένα νέο μωρό στην οικογένεια απαιτεί και παίρνει την περισσότερη προσοχή .....
..... Ο πατέρας νιώθει παραμελημένος και μητέρα μελαγχολική......
..... Το ίδιο μπορεί να νοιώθει κανείς κι όταν χάνει την δουλειά του από την αύξηση του αυτοματισμού, όταν είναι θύμα μια οικονομικής κρίσης, ή όταν αντικαθίσταται από κάποιον νεώτερο......
...... ΄Όταν το φορτίο ου να είμαστε πάντα μέσα στα πρέπει μας γίνεται πολύ βαρύ, είναι χρήσιμο να κάνουμε σκόπιμα κάτι για το παιδί......
.... Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να το καθησυχάσει και τη νοιώθουμε σαν ξεκούραση και ανανέωση……….
Αναφορές από το βιβλίο Μαγικό Θέατρο Dr. Irving Onle @ Sussan Jean
και το Γεννήθηκες για να κερδίσεις του Μουριελ Τζαιημς και Ντοροθυ Τζανκγουωρντ
Όταν ψάξουμε να βρούμε το παιδί μας, αυτό που είναι μέσα μας από την ώρα που γεννηθήκαμε τότε θα νοιώσουμε ξανά ο εαυτός μας.....
.....Θα αισθανθούμε ξανά αυτό που ήμασταν και ήταν γνήσιο και αδιαπραγμάτευτο ώσπου πάγωσε, εγκλωβήστηκε, ξεχάστηκε από τις παρεμβάσεις, τις κριτικές, τις πικρίες των άλλων για αυτό που είμαστε πραγματικά......
......Ο γνήσιος εαυτός μας είναι εκεί και μας περιμένει να τον ξανασυναντήσουμε......
....Είναι μικρής ηλικίας, ακούραστος αλλά φοβισμένος επειδή τόσα χρόνια δεν τους δίνουμε καμιά σημασία.....
......Ζαρωμένοι, εγκλωβισμένοι, απογοητευμένοι, αγχώδεις, ανεπαρκείς, άπληστοι......
.....Αφήσαμε πίσω το πιο πολύτιμο κομμάτι μας....
.....την ζωή μας ολόκληρη.....
....αυτό που ξεκινήσαμε να είμαστε....
.....τον γνήσιο εαυτό μας....
......το δικό μας το παιδί.....
.... παίζοντας τα παιχνίδια δύναμης.....
.....χάνοντας τον αρχικό μας στόχο....
.....να είμαστε ελεύθεροι στον πυρήνα της ύπαρξής
.....μας
Ας κάνουμε μια αναδρομή στα πρώτα παιδικά μας χρόνια που θυμόμαστε!
Στα πρώτα χρόνια του σχολείου ή και πιο πριν!
Τι σχέση έχουμε με το σήμερα?
Ποια χρυσά κομμάτια του εαυτού μας έχουμε αφήσει πίσω μας?
Μπορούμε εάν θέλουμε να τα ξαναβρούμε και να τα κάνουμε ακόμα καλύτερα. Να τα αξιοποιήσουμε με την εμπειρία μας και να τα δούμε να ανθίζουν ξανά!
Άραγε πως νοιώθετε με όλα αυτά?
Μοιραστείτε το μαζί μου!
Μήπως θέλετε κάτι να προσθέσετε στο παραπάνω κείμενο μέσα από την δική σας εμπειρία;
ή από κάτι που έχετε διαβάσει εσείς;
Θέλετε να πείτε την γνώμη σας επώνυμα ή ανώνυμα για το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας;
Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας.
Με εκτίμηση
Άννα Χατζηχρήστου
http://www.anelixis.com.gr