Στα 50 του έγινε πια κάτοικος της Χώρας του Ποτέ. Στις 25 Ιουνίου προκάλεσε για άλλη μια φορά ουρλιαχτά, την παρ' ολίγο κατάρρευση του διαδικτύου και παγκόσμια υστερία. Μια υστερία αντάξια της αλλοπαρμένης ιδιοφυίας του.
"Ο Πίτερ Παν συμβολίζει για μένα την παιδική ηλικία, έχει μαγεία, δεν μεγαλώνει ποτέ, ζει σε έναν ονειρικό κόσμο.... Είμαι ο Πιτερ Παν". "Όχι, είσαι ο Μαικλ Τζακσον", ανταπαντάει ο δημοσιογράφος Μαρτιν Ρασίντ στο αμφιλεγόμενο βιογραφικό ντοκιμαντερ του 2003. "Ναι, αλλά στην καρδιά μου είναι ο Πίτερ Παν". Ήταν όμως ένα παιδί εγκλωβισμένο στην αστερόσκονη του... Μια αστερόσκονη που δεν τον άφηνε να ισορροπήσει μεταξύ του μύθου του και της πραγματικότητας.
Αν μιλήσουμε αυστηρά με αριθμούς, τότε ο Μαικλ Τζακσον ήταν απλώς ο καλλιτέχνης των 19 Γκραμι, των 22 American Music Awards, των 750 εκατομμυρίων δίσκων, του άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως στην ιστορία της δισκογραφίας, των 300 εκατ. δολαρίων σε φιλανθρωπίες, εκείνος που πέθανε με χρέη 400 εκατ. δολαρίων, εκείνος που κατηγορήθηκε δύο φορές για σεξουαλική κακοποίηση σε ανήλικο, εκείνος που εκθρόνισε τους Beatles από την κορυφή των charts σε ηλικία 9 ετών. Ουσιαστικά και ιστορικά, όμως, ο Τζακσον ήταν κάτι πολύ παραπάνω απ' όλα αυτά.
Ήταν εκείνος που αναβίωσε τη χαμένη αίγλη της παγκόσμιας δισκογραφίας, όταν εκείνη αργοπέθαινε από τα απομεινάρια της πανκ και τις ξεφτισμένες νότες των συνθεσάιζερ των 70s.
Στα 22 του γίνεται ήδη η πιο λατρεμένη φιγούρα του πλανήτη, σπάζοντας τα όρια του ρατσισμού προς τους Αφροαμερικάνους. Η φρενίτιδα που προκαλεί με τη χορευτική φιγούρα "moonwalker", από την Ινδία και την Κίνα ως την Αίγυπτο και την Ευρώπη, δεν έχει προηγούμενο-και πολλοί εικάζουν ότι δεν θα υπάρξει επόμενο.
Με τον παραγωγό του Κουινσι Τζοουνς επανεφεύρουν τα βιντεο κλιπ, που μέχρι τότε αποτελούσαν μόνο προωθητικό εργαλείο των δίκσων, εισάγοντας σε αυτά μια νέα μορφή τέχνης, σχεδόν κινηματογραφική.
Χρέη σκηνοθέτη στο "Thriller" αναλαμβάνει ο Τζον Λάντις και το βιντεο κλιπ κυκλοφορεί σε 8λεπτη εκδοχή, σε πείσμα της στενόμυαλης δισκογραφικής που επέμενε στα 3 λεπτά. Ο Τζακσον έχει πια αποκολληθεί για τα καλά από το οικογενειακό γκρουπ Jackson 5, αλλά η οικογένεια ποντάρει ικανοποιημένη στο άλογο κούρσας στη σοουμπιζ.
Ο Μαικλ συνεχίζει να δουλεύει αδιάκοπα, να γράφει τραγούδια-το "Billy Jean" το συνθέτει μέσα στο αυτοκίνητο, ψιθυρίζοντας τον ρυθμό στο κασετοφωνάκι του-να τα χορογραφεί, να χορεύει με κοφτές κινήσεις και ταχύτητα που δυσκόλευε τους χορευτές του να τον προλαβαίνουν, να κάνει παγκόσμιες περιοδείες που διαρκούν ενάμιση χρόνο η καθεμιά, να βγάζει χρήματα, χρήματα, χρήματα...
Ταυτόχρονα, εξαπλώνεται και η παγκόσμια καταξίωση από τους ειδικούς, οι οποίοι αποφαίνονται ότι η φωνή του "πιάνει" τόσο ευρεία γκάμα από νότες, συνδυάζοντας δυνατότητες σοπράνο και ανδρόγυνου τενόρου.
Μέσα σε όλα αυτά νιώθει απέραντη μοναξιά. "Υπήρχαν φορές που απλώς ήθελα να βγω στο δρόμο, να πιάσω έναν άνθρωπο και να του πω θέλω να σου μιλήσω" εξομολογείται κάποια χρόνια αργότερα.
Φυσικά, ήταν νομοτελειακά αδύνατο να κοινωνικοποιηθεί, αφού ούτε σχολείο δεν είχε πάει λόγω της διασημότητας και του επαγγελματισμού που του επιβλήθηκε από 6 ετών. Συνομιλητές του, η πάντα πρόθυμη να τον απομυζήσει οικογένεια του, οι δικηγόροι που αποδεικνύεται αργότερα ότι λειτουργούσαν διπλοθεσίτικα σε όφελος της δισκογραφικής εταιρείας του, οι παρατρεχάμενοι που πληρώνονται αδρά για να τον κανακεύουν... Ποιος όμως στα αλήθεια θα μπορούσε να αρνηθεί το οτιδήποτε στον μεγαλύτερο σταρ που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης; Εκ του αποτελέσματος, ούτε καν οι πλαστικοί χειρουργοί στους οποίους απευθυνόταν.
Κάπου λίγο πριν το 1990 και αφού τον έχει σκηνοθετήσει ο Μαρτιν Σκορσεζε στο "Bad", αρχίζει να μοιάζει απόκοσμος, άλλον από αυτόν που ήταν. Τα κλιπ του "Dangerous" αποτελούν σχεδόν αποδεικτικά στοιχεία για τη μεγάλη αλλαγή του. Δεν πα' να οργιάζουν τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά για αμέτρητες πλαστικές, εκκεντρικότητες και φήμες για τη σεξουαλική του ζωή... Εκείνος φαινομενικά σφυρίζει αδιάφορα κάνοντας τρενάκι στη Neverland, παρέα με εκατοντάδες παιδιά απο ιδρύματα που φιλοξενεί καθημερινά. Μέσα του,όμως, πιέζεται αφόρητα.
Αποφασίζει να δώσει λοιπόν μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές του συνεντεύξεις στην Όπρα Ουινφρι. Είναι 1993 και παραδέχεται για πρώτη φορά ότι ο πατέρας του τον κακοποιούσε, ότι έχει κάνει μόνο δύο πλαστικές "όπως τόσοι και τόσοι άλλοι σταρ" και ότι πάσχει από λεύκη. Σιγά μην ήταν αρκετό αυτό για να πειστούν οι αδήφαγοι ότι δεν γίνεται από μαύρος άσπρος από καπρίτσιο, αλλά ότι βάφεται με τόνους ανοιχτόχρωμου μέικ απ για να κρύψει τις άσπρες κηλίδες της πάθησης του....
Ακολουθούν οι γνωστές κατηγορίες για παιδοφιλία, με ένα δικαστήριο που καταλήγει σε συμβιβασμό στο όνομα 22 εκατ. δολαρίων και έναν Μαικλ Τζακσον ευτελισμένο, που όσο και να βουρκώνει υπερασπιζόμενος την αθωότητα του πίσω από τις ψεύτικες βλεφαρίδες του, τα μίντια ανυπομονούν για το επόμενο σκάνδαλο. Και αυτό δεν αργεί, αφού τα σαϊνια των δημοσίων σχέσεων τον παντρεύουν άρον άρον με τη Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ.
Ο γάμος-τραγέλαφος λήγει ως αναμενόταν και ακολουθεί ο επόμενος, με τη βοηθό του δερματολόγου του, η οποία τελικά γεννάει και τα δύο πρώτα παιδιά του.
Το 2002 ο Τζακσον κηρύσσει πόλεμο στη Sony, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει σχέδιο καλλιτεχνικής εξόντωσης του. Οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν, όμως ακόμα και οι πλέον δύσπιστοι παραδέχονται ότι τα λεφτά που διακυβεύονται είναι τόσα πολλά, που όλα "παίζουν"... Ο Τζακσον συμβιβάζεται λίγα χρόνια αργότερα, αλλα στο μεταξύ καταρρέει οικονομικά και ψυχολογικά.
Τα 40 χρόνια εκτυφλωτικών προβολέων αρχίζουν και του κουράζουν τα μάτια, που μισοκλείνουν ζαλισμένα. Θέλει επιτέλους να αποσυρθεί. Δεν μπορεί λόγω των δυσβάσταχτων χρεών του και υπογράφει για το comeback των 10, όπως πίστευε, συναυλιών του Λονδίνου.
Όταν συνειδητοποιεί ότι έχει υπογράψει για 50, φοβάται ότι δεν θα τα καταφέρει. Το άλογο κούρσας όμως πρέπει να τρέξει για μια τελευταία φορά. Και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν το άλογο είναι κουτσό επιστρατεύεται ο γιατρός με την ένεση που θα το εκτοξεύσει και πάλι στην πρώτη θέση.
Η ένεση όμως αποτελειώνει τον εξασθενησμένο οργανίσμο του. η συνήθης φρενίτιδα και οι αλαλαγμοί που θα είχαν ρόλο ηχητικής υπόκρουσης στις συναυλίες του τον συντροφεύουν πια στον χαμό του και από τις 4 γωνίες του κόσμου, όπως πάντα. Είναι και πάλι στην κορυφή, είναι και πάλι πλούσιος, κάνει και πάλι ρεκορ. Μόνο που δεν είναι πια εδώ. Ο Πίτερ Παν πήγε να βρει τη σκιά του και ετοιμάζεται για σκανταλιές με τα άλλα "χαμένα παιδιά"
Πηγή: Εφημερίδα "Το Ποντίκι"