Τους ρίξαμε στη θάλασσα

Όσοι πίστεψαν σε αυτή την εθνική, ουσιαστικά πιστέψαμε στο ταλέντο των παιδιών και τη δουλειά του προπονητή. Πλέον, αν υπάρχει μία πιθανότητα να κερδίσουμε τους καλύτερους ατομικά και ομαδικά Ισπανούς είναι με αυτήν την ομάδα. Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει το πώς και το γιατί...

Αν έλειψε μία παράμετρος στη νίκη επί της Τουρκίας είναι οι εθνικιστικές κορώνες. Γίναμε κάπως μαλθακοί ως έθνος. Πού οι πηχυαίοι τίτλοι: "τους πνίξαμε", "φέρτε μας πίσω την Πόλη" και άλλα τέτοια. Ας μην είμαστε όμως τόσο απαιτητικοί. Τα χρόνια περνάνε και τουλάχιστον στον αθλητισμό δείχνουμε μία διάθεση για σοβαρότητα, διότι ποτέ δεν σε χωρίζει με τον άλλο ένας αγώνας μπάσκετ.

Ευτυχώς αυτά τα παιδιά με το πάθος τους και τη διάθεση για νίκη μας δεν μας επέτρεψαν να ασχοληθούμε με άλλα ζητήματα.
Νικήσαμε διότι διαθέτουμε καλύτερη ομάδα έστω κι αν τελικά ...πέρασε τον Τούρκων για ένα παιχνίδι με χαμηλό σκορ. Μακάρι να ξεμπερδεύαμε από νωρίς παίζοντας πιο ελεύθερο μπάσκετ, αλλά ας μην γελιόμαστε ασκείται τεράστια πίεση σε όσους βρίσκονται στην Πολωνία.
Κι επειδή όλοι είμαστε των άκρων, αμέσως μετά τη νίκη, άρχισαν τα "πάμε για μικρό τελικό". Ε, όχι. Αν υπάρχει μία πιθανότητα να κερδίσουμε τους καλύτερους ατομικά και ομαδικά αντιπάλους μας είναι με αυτή την ομάδα. Υπό την προϋπόθεση ότι θα τρέξουμε το ίδιο γρήγορα με τους Ισπανούς, θα επιτεθούμε γρήγορα, όχι πρόχειρα, χωρίς να μένει η μπάλα στα χέρια και βέβαια θα παίξουμε δυνατή άμυνα. Όχι ακριβώς όπως στο σαγόνι του Ιλιασόβα, αλλά σίγουρα επιθετική άμυνα. Πάνω απ' όλα όμως να σκοράρουμε.
Το καλό από την ιστορία είναι ότι από τη στιγμή που ηρέμησαν όσοι μετρούν (και δεν κάνουν άσχημα) την επιτυχία αυτής της ομάδας με θέσεις, τώρα θα φύγει το άγχος και ίσως τελειώσουμε όπως ξεκινήσαμε. Το αξίζουν αυτοί οι παίκτες και οι προπονητές τους διότι κατάθεσαν την πίστη τους για τη νίκη. Πιθανώς αν παίζαμε καλύτερα στην επίθεση να μην φτάναμε στο αγχωτικό φινάλε, το κέρδος όμως από αυτή τη νίκη όπως ήρθε είναι τεράστιο κι ενόψει των δύο τελευταίων αγώνων.
Αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν μεταφυσικά φαινόμενα σε ότι συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά η αξία των αθλητών μας. Η σκυτάλη παραδίδεται σε ικανά χέρια και μπορούμε επιτέλους να ηρεμήσουμε και να το απολαύσουμε.
Όσοι πίστεψαν σε αυτή την εθνική, ουσιαστικά πιστέψαμε στο ταλέντο των παιδιών και τη δουλειά του προπονητή. Ο Γιάννης Μπουρούσης έκανε λάθος στην αναφορά του "πολλοί δεν πίστεψαν σε αυτή την ομάδα". Υπήρξε μία πολύ περιορισμένη μερίδα που περισσότερο μέμφθηκε τους απόντες παρά δεν στήριξε τους παρόντες. Ίσως ίσως να πίστεψε... υπερβολικά σε ένα συγκεκριμένο στιλ, το οποίο έμοιαζε ασφαλές αλλά τελικά υπάρχει πάντα άλλος δρόμος λίγο πιο δύσκολος, λίγο καλύτερος στο τέλος του.
Επί του παρόντος δικαιωνόμαστε, χωρίς να μετράει ιδιαίτερα, όσοι τονίζαμε ότι από την μία διαθέτουμε πολύ ταλέντο από την άλλη στερηθήκαμε μεν πολύ χρήσιμους, σημαντικούς παίκτες αλλά όχι ηγέτες επιπέδου Κιριλένκο, Σισκάουσκας, Γιασικεβίτσιους, Νοβίτσκι κλπ. Ούτως ή άλλως ο νέος είναι ωραίος.

Vamos για τον τελικό. Και αν δεν προκριθούμε; So what; Υπάρχει το μουντομπάσκετ, το επόμενο ευρωμπάσκετ, βρήκαμε καλή παρέα για τα επόμενα χρόνια.

http://www.cosmo.gr/Sports/250337.html












google_protectAndRun("render_ads.js::google_render_ad", google_handleError, google_render_ad);