ΜΙΑ ΖΩΗ, ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ (Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ)

Στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης, και παρ' όλες τις σημαντικές αλλαγές που συντελούνται, σωματικές, πνευματικές ή και ψυχολογικές, υπάρχουν πολλά κοινά μεταξύ των μακρινών μας προγόνων και των σημερινών ανθρώπων. Υπάρχουν φυσιολογικές και ψυχικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο όλων των εποχών, στην μακρόχρονη ιστορία του. Σ΄ αυτές τις λειτουργίες, σημαντική θέση καταλαμβάνουν οι δύο καταστάσεις ύπαρξης και συνείδησης που βιώνουμε καθημερινά. Η κατάσταση της εγρήγορσης και η κατάσταση του ύπνου. Στην κατάσταση εγρήγορσης, επικοινωνούμε με το περιβάλλον μας, είμαστε δραστήριοι. Ενεργούμε και παρατηρούμε. Βλέπουμε τα πράγματα του εξωτερικού κόσμου, αν όχι όπως πραγματικά είναι, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό που να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Η συνείδησή μας δηλαδή είναι στραμμένη προς τα έξω. Αντίθετα τώρα, στον ύπνο μας βρισκόμαστε σε μια άλλη μορφή ύπαρξης. Το σώμα χαλαρώνει εντελώς και εκεί ακριβώς προσπαθεί να ανακτήσει τις δυνάμεις του. Σε μια δεύτερη φάση ένα μεγάλο μέρος από την ενέργεια που αποθηκεύτηκε, ξοδεύεται σε μια ιδιαίτερα ενεργοβόρα κατάσταση του εγκεφάλου, (την δημιουργία ονείρων). Στα όνειρα ζούμε σε μια άλλη πραγματικότητα, αυτή του εσωτερικού μας κόσμου που δεν έχει κανόνες μέσα στον χωροχρόνο. Τόσο οι άνθρωποι αλλά και πολλά είδη ζώων, ονειρεύονται κάθε φορά που κοιμούνται. Αυτή η επανάληψη της δημιουργίας ονείρων από τον ψυχισμό, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάτι σημαντικό επιτελείται μέσω του ύπνου και κυρίως μέσω των ονείρων. Το θέμα βέβαια είναι το αν θα πρέπει να δώσουμε τόση σημασία ώστε να ερμηνεύουμε αυτά που ο εγκέφαλος μας, μας δείχνει σε μία σωρεία εικόνων και γεγονότων. Η ενθύμηση και η ερμηνεία των ονείρων ήταν πρακτικές ενταγμένες στην καθημερινή ζωή των παλαιότερων γενεών. Από ιστορικές πηγές γνωρίζουμε ότι υπήρχαν ιερείς και ονειρομάντεις επιφορτισμένοι με το να ερμηνεύουν όνειρα, να αναζητούν το βαθύτερο νόημα, το μήνυμα που έφερναν στον ονειρευόμενο. Ας μην ξεχνάμε ότι τα όνειρα ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας με τον πνευματικό κόσμο, με τους θεούς και με τα πνεύματα των προγόνων. Ιστορικά έχουμε πολλές αναφορές για σημαντικά όνειρα. Στην Ελλάδα, σχεδόν όλοι οι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με τα όνειρα. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, ιδιαίτερα προσπάθησαν να τα κατατάξουν και να τα εξηγήσουν. Στην Παλαιά αλλά και στην Καινή Διαθήκη, τόσο ο ΘΕΟΣ, όσο και Άγιοι Προφήτες ήρθαν σε επαφή με τους ανθρώπους μέσω των ονείρων. Στην σημερινή εποχή και ειδικά τα τελευταία εξήντα χρόνια- οι επιστήμονες ασχολούνται αρκετά με τον ύπνο και τα όνειρα προσπαθώντας να κατανοήσουν το γιατί κοιμόμαστε και γιατί βλέπουμε όνειρα. Το 1951 ανακαλύφθηκε ότι ο εγκέφαλος δεν είναι αδρανής κατά την διάρκεια του ύπνου όπως υποστήριζε ο Παβλώφ. Η προσπάθεια αυτή των επιστημόνων οδήγησε σε πολλές και συχνά αντικρουόμενες νευροφυσιολογικές θεωρίες για τον ύπνο και κυρίως για την ονειρική δραστηριότητα. Αλλά απέχουμε πολύ από το να έχουμε πραγματικά μια ολοκληρωμένη θεωρία που να εξηγεί τον κόσμο των ονείρων, και το περιεχόμενό τους.