Ήταν 13 Απριλίου του 1926 όταν η Έλλη Λούκου είδε το φως του κόσμου… Λίγα χρόνια αργότερα θα άλλαζε το όνομά της για χάρη της μεγάλης της αγάπης. Το θέατρο.
Κόρη του Κώστα Λούκου, ιδιοκτήτη ταβέρνας στα Βίλια Αττικής και της Αναστασίας Σταμάτη, προερχόταν από μια οικογένεια που πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821, αφού ο παππούς της Καπετάν-Σταμάτης πολέμησε το πλευρό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Η Έλλη είχε άλλα πέντε αδέρφια, εκ των οποίων ο ένας, που ήταν δίδυμος αδελφός, πέθανε από φυματίωση το 1941. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1928, η οικογένεια Λούκου μετακόμισε στην Αθήνα ενώ σε ηλικία 15 ετών δίνει εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου αλλά απορρίπτεται. Λίγο καιρό μετά, η Μαρίκα Κοτοπούλη αναγνώρισε το ταλέντο της νεαρής Έλλης και σύντομα γίνεται η αγαπημένη της μαθήτρια. Είχαν έρθει τόσο κοντά που η Κοτοπούλη της έδειξε τα ερωτικά γράμματα που της είχε στείλει ο Ίωνας Δραγούμης στις αρχές του περασμένου αιώνα. Εκείνη την περίοδο, η δεσποινίδα Λούκου μετονομάζεται σε Λαμπέτη για χάρη της ηθοποιίας, επώνυμο που εμπνευσμένο από το έργο Αστραπόγιανος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.
Το 1942 ήταν η χρονιά που η Λαμπέτη ανέβηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι παίζοντας στο έργο «Η Χάννελε πάει στον Παράδεισο» του Χάουπτμαν. Τέσσερα χρόνια μετά κάνει το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη με την ταινία «Αδούλωτοι Σκλάβοι» ενώ έχει καθιερωθεί ως εξαίρετη ηθοποιός στο έργο "Γυάλινος κόσμος" στο Θέατρο τέχνης του Κάρολου Κουν.
Το 1948 γνωρίζει τον Αλέκο Αλεξανδράκη και μαζί τον μεγάλο έρωτα ο οποίος διήρκησε 2 χρόνια. Αμέσως μετά παντρεύεται τον Μάριο Πλωρίτη και τρία έτη μετά έπεσαν οι τίτλοι τέλους στο γάμο τους. Παρόλα αυτά οι δυο τους παρέμειναν πολύ καλοί φίλοι μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος. Το 1953 η Λαμπέτη γνώρισε τον Δημήτρη Χορν με τον οποίο έγραψαν ιστορία στο ελληνικό θέατρο. Η σχέση τους δεν επισημοποιήθηκε ποτέ ενώ η Έλλη αναγκάστηκε να κάνει έκτρωση το παιδί που κυοφορούσε από εκείνον.
Το 1959 το ζευγάρι χωρίζει και δεν ξανασυνεργάζεται ποτέ παρά τις δηλώσεις τους που υποστήριζαν το αντίθετο. Την ίδια χρονιά η Λαμπέτη γνωρίζει τον Αμερικανό συγγραφέα Frederic Wakeman με τον παντρεύτηκε, αλλά χώρισε ύστερα από επτά έτη εξαιτίας πολλών προβλημάτων.
Ο επόμενος μεγάλος έρωτας της Λαμπέτη ήταν ο νεαρός -τότε- Κώστας Καρράς, ο οποίος της απέκρυψε πως ήταν παντρεμένος και το έμαθε από την επίσης ηθοποιό Βέρα Κρούσκα.
Ο καρκίνος του μαστού που είχε «χτυπήσει» τις περισσότερες αδερφές της Λαμπέτη δεν έκανε διάκριση στην ηθοποιό και το 1969 διαγνώστηκε πως πάσχει από την επάρατο νόσο. Η Έλλη μεταβαίνει στις ΗΠΑ και υποβάλλεται σε ολική μαστεκτομή ώστε να ξεπεράσει τον καρκίνο, όμως, κάποια γεγονότα που συνέβησαν στη ζωή της έφεραν ξανά την επάρατο νόσο…
Τη δεκαετία του ‘70 η ηθοποιός ενεπλάκη σε μια δικαστική διαμάχη με τους φυσικούς γονείς του παιδιού που είχε υιοθετήσει το 1974, οι οποίοι διεκδικούσαν τη μικρή και τελικά πέτυχαν τον σκοπό τους. Η ηθοποιός έπεσε σε μελαγχολία και ο καρκίνος επέστρεψε το 1980 με μεταστάσεις ενώ οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει τη φωνή της. Μάλιστα, η τελευταία της παράσταση ήταν "Παιδιά ενός κατώτερου Θεού" όπου έπαιζε την κωφάλαλη Σάρα.
3 Σεπτεμβρίου του 1983… Το θέατρο χάνει έναν θρύλο… Η Έλλη φεύγει για τη «γειτονιά των αγγέλων» νικημένη από την επάρατο νόσο στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου των Ηνωμένων Πολιτειών…Τελευταία της επιθυμία ήταν η δωρεά των ματιών της…
Η ζωή της γράφτηκε σε βιβλίο από τον δημοσιογράφο Φρέντυ Γερμανό, δεκατρία χρόνια μετά τον θάνατό της, ενώ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας βρίσκεται το θέατρο Λαμπέτη.
ΒραβείαΗ Έλλη Λαμπέτη τιμήθηκε με το βραβείο Μαρίκας Κοτοπούλη για την διετία 1949-1951.
ΘέατροΤο ταξίδι του γάμου (Κάρλο Ντε Φρις) Θίασος Κοτοπούλη 1942
Αλάτι και πιπέρι Θίασος Κοτοπούλη 1942
Η Χάννελε πάει στον παράδεισο(Γκ. Χάουπτμαν)Θίασος Κοτοπούλη 1942
Ο ψεύτης και η καλόγρια (Κουρτ Γκετς) Θίασος Κοτοπούλη 1944
Φουσκοθαλασσιές (Δημήτρης Μπόγρης) Θίασος Κοτοπούλη 1944
Σκάνδαλο σε γυμνάσιο θηλέων (Λαντ. Φοντόρ) Θίασος Μιράντας,Μουσούρη,Νέζερ 1944
Χάιλ Χίτλερ (Δ. Ευαγγελίδη- Αλ. Σακελλάριου) Θίασος Μουσούρη 1944
Η μεγάλη στιγμή (Αλέκου Λιδωρίκη) Θίασος Μουσούρη 1945
Οι έμποροι της δόξας (Μαρσέλ Πανιώλ-Πωλ Νιβουά) Θίασος Μουσούρη 1945
Η κυρία προέδρου (Μ.Εννεκέν-Πωλ Βεμπέρ) Θίασος Μουσούρη 1945
Μποέμ (Ρενάτο Μόρντο) Θεατρική εταιρεία Μουσούρη, Μόρντο, Ανεμογιάννη 1945
Εμείς κι ο χρόνος (Τζων Πρίσλευ) Θέατρο Τέχνης 1946
Γυάλινος Κόσμος (Τένεση Ουίλλιαμς) Θέατρο Τέχνης 1946
Αντιγόνη (Ζαν Ανούιγ) Θέατρο Τέχνης 1947
Ο γάμος της Μπάρμπαρα (Τζέημς Μπάρι) Θέατρο Τέχνης 1947
Το φιόρο του Λεβάντε (Γρηγόριος Ξενόπουλος) Θέατρο Τέχνης 1947
http://www.cosmo.gr/Theatre/Hellas/248926.html
Ημερολόγιο
Τετ Ιουλ 08, 2020 1:07 pm από 
