Η πρώτη φορά στο αγόρι

Γράφει: Ασκητής Θάνος, Νευρολόγος – Ψυχίατρος Προβολή
Κάθε αρχή και δύσκολη; Ισως. Αυτό μπορεί να ισχύει ακόμη πιο πολύ στην περίπτωση του εφήβου (14-17 ετών) που θα επιχειρήσει για πρώτη φορά να έλθει σε σεξουαλική επαφή. Ο ρόλος των γονέων και ιδίως του πατέρα είναι σημαντικός. Ο νέος δεν πρέπει ούτε να αποθαρρυνθεί ούτε όμως και να πιεστεί για την πρώτη του εμπειρία. Υπάρχουν πολλά ερωτήματα και ανάλογες απαντήσεις, που καλό είναι να γνωρίζουν και οι 'υποψήφιοι' αλλά και οι γονείς τους.

Στην ελληνική εφηβεία φαίνεται ότι ο ένας στους δύο έχει την πρώτη φορά στα 14 με 17 του χρόνια. Είναι απολύτως υγιές και φυσιολογικό, όταν ο έφηβος νιώσει την ανάγκη της ερωτικής επαφής, να στηριχτεί ψυχολογικά από τον πατέρα, τον αδελφό, το φίλο ή και από κάποια γυναίκα ακόμη, για να 'πάει' στην πρώτη φορά.

Δεν πρέπει ούτε να τον σταματήσουμε με τη φράση: 'Είσαι πολύ μικρός ακόμη', εάν αυτός εκφράσει την επιθυμία να το κάνει, αλλά ούτε να τον σπρώξουμε, επειδή έτσι νομίζουμε ότι θα τον κάνουμε πιο γρήγορα άνδρα. Ας θυμόμαστε εμείς οι γονείς ότι η πρώτη φορά του γιου μας είναι δική του υπόθεση, αλλά να είμαστε κοντά του, όταν ο ίδιος το ζητήσει ή μας μιλήσει για τις σεξουαλικές ανησυχίες του.

Ο πατέρας, μέσα στη δική του ανασφάλεια για τον ανδρισμό του γιου, τον πιέζει με τον τρόπο του να πάει με γυναίκα ή κοιτάει να δει αν το παιδί του έχει επαφές με κορίτσια, μπας και δεν βγει φυσιολογικός άνδρας. Σε αντίθεση με τον πατέρα της κόρης, ο πατέρας του γιου περιμένει με αγωνία την πρώτη φορά του.

Οταν ο έφηβος, μετά τα 16 χρόνια του, κατακλύζεται από το άγχος της πρώτης φοράς και το πόσο επιτυχημένος ήταν, συνήθως εκφράζει το φόβο απόρριψης του πατέρα του, αν ο ίδιος δεν τα καταφέρει. Και πρέπει εδώ να πούμε ότι στην αποτυχία του ο έφηβος καταφεύγει για παρηγοριά στην αγκαλιά της μητέρας του, που κρύβει μέσα της όλη την αγωνία για τον 'ανδρισμό' του παιδιού της.

Το κόστος της αποτυχημένης πρώτης φοράς στο αγόρι είναι μεν θορυβώδες, αλλά δεν είναι αληθινό. Αν και ο έφηβος, μέσα στα συντρίμμια της αποτυχίας του, εγκλωβίζεται, δραματοποιεί και καθηλώνεται στο φόβο της ανικανότητάς του, γρήγορα μπορεί να το ξεπεράσει, πηγαίνοντας σε μια επόμενη φορά, που σίγουρα θα είναι καλύτερη από την πρώτη.

Αυτό που πρέπει κυρίως να κάνουν οι γονείς είναι να μην μπουν μέσα στο πένθος του για την αποτυχία του, αλλά ούτε και να του δείξουν ότι κάνει σαν μικρό παιδί και δεν είναι σοβαρό αυτό που έπαθε. Ο έφηβος δεν θέλει παρηγοριά ούτε να του πούμε τι πάθαμε εμείς στην ηλικία του.

Απαντήσεις, ρεαλιστικές και ξεκάθαρες, όπως: 'Δεν ήσουν έτοιμος αρκετά', 'Φοβήθηκες', 'Δεν ερεθίστηκες σεξουαλικά', 'Βιάστηκες, γιατί το είδες σαν στόχο και όχι σαν απόλαυση', θα τον κάνουν να ξαναδεί την ανάγκη του για μια επόμενη φορά, όταν εκείνος το θελήσει, χωρίς εμείς να τον πιέσουμε για να φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα...

Αρκετοί γονείς αναρωτιούνται με ποια γυναίκα θα είναι καλύτερα να πάει ο γιος τους την πρώτη φορά. Κάποια φίλη του; Ή σε μια πόρνη; Ακόμη, παίζει ρόλο η ηλικία της γυναίκας που θα δεχθεί την παρθενιά του νεαρού άνδρα;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Δεν φαίνεται να παίζει ρόλο σημαντικό ποια γυναίκα θα είναι αυτή που θα βρεθεί για πρώτη φορά μαζί της ο έφηβος. Θα συμφωνήσω ότι, για συναισθηματικούς λόγους και μόνο, θα ήταν καλύτερο να πάει με μια φίλη του. Επίσης, η ηλικία δεν φαίνεται να είναι σημαντικός παράγοντας θετικής ή αρνητικής ταυτότητας για το πέρασμα στη σεξουαλική ολοκλήρωση.

Πολλοί μάλιστα ρωτούν τι γίνεται όταν είναι και οι δυο παρθένοι. Είναι καλύτερα ή χειρότερα τότε; Πάλι κι εδώ οι απαντήσεις δεν είναι συγκεκριμένες. Το καλύτερο ή το χειρότερο σχετίζεται άμεσα με το πόσο νιώθουν όμορφα μέσα στην ανάγκη να ολοκληρωθούν σεξουαλικά, στο να μη βιάζονται να φτάσουν στον ποθούμενο στόχο, στην αναζήτηση της ηδονής, που θα τους προετοιμάσει ψυχικά και σωματικά να φτάσουν στην εισχώρηση σιγά σιγά, μέσα από τη γλύκα της ηδονής και της αισθησιακής απόλαυσης.

Ούτε η ηλικία της πρώτης ερωτικής επαφής πρέπει να αγχώνει τους γονείς, εάν εκείνος αργήσει να την πραγματώσει. Ούτε ο ίδιος ο έφηβος να αισθανθεί προβληματικός ή να αμυνθεί με άρνηση και φόβο, γιατί ακόμη δεν έκανε έρωτα. Ενας νεαρός άνδρας που έχει ξεπεράσει τα είκοσι χρόνια ζωής του και δεν έχει ολοκληρώσει σεξουαλικά, δεν σημαίνει ότι χρειάζεται βοήθεια και ο γονιός δεν οφείλει να τον 'σπρώξει' στη γυναίκα. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που ένας άνδρας μπορεί, όταν νιώσει ότι βρήκε την κατάλληλη γυναίκα, που θα του πάρει την παρθενιά του, τόσο με το δικό της όσο και με το δικό του τρόπο...

Νομίζω ότι ο γονιός πρέπει να το γνωρίζει αυτό και να κρατάει διακριτική στάση στην αργοπορημένη σεξουαλική αφύπνιση του παιδιού του, χωρίς να ανησυχεί.








http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=6509