Σαν σήμερα ειπώθηκε για πρώτη φορά η ωραιότερη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία»

Χριστούγεννα 1843, στη Βικτωριανή Αγγλία. Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ είναι ένας τσιγκούνης και σπαγκοραμμένος ηλικιωμένος, που δεν αισθάνεται συμπόνια για κανέναν, καθώς στο μυαλό του οι άνθρωποι υπάρχουν μόνο για να του προσφέρουν χρήματα. Απεχθάνεται τα Χριστούγεννα και όλους όσους χαίρονται με τις γιορτές.

Τα πάντα ανατρέπονται όμως στη ζωή του, όταν την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Σκρουτζ δέχεται έναν απρόσκλητο επισκέπτη: το φάντασμα του νεκρού συνεργάτη του, Τζέικομπ Μάρλεϊ -ήταν το ίδιο τσιγκούνης και μίζερος με εκείνον- το οποίο θα τον προειδοποιήσει να δει τα πράγματα ο Σκρουτζ, που τον προειδοποιεί να αλλάξει χαρακτήρα για να μην έχει την ίδια κατάληξη με αυτόν.



Στη συνέχεια, τον επισκέπτονται τα τρία φαντάσματα των Χριστουγέννων του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλοντος και του υποδεικνύουν τα λάθη του, βοηθώντας τον να αγγίξει τη μετάνοια. Μετά την εμπειρία αυτή, ο πρώην εκμεταλλευτής Σκρουτζ γίνεται κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος και μετατρέπεται στον μεγαλύτερο ευεργέτη της πόλης του. Εν συντομία, αυτή είναι η πιο διάσημη, πολυαγαπημένη και εορταστική ιστορία των Χριστουγέννων… Η «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Καρόλου Ντίκενς, που πρωτοδημοσιεύτηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1843, γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία τόσο στην εποχή της, όσο και μεταγενέστερα. Άλλωστε, γνώρισε πολλές μεταφορές στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, το θέατρο και την όπερα, ενώ ο Σκρουτζ Μακ Ντακ, ο πάμπλουτος τσιγκούνης ήρωας του Ουόλτ Ντίσνεϊ, είναι εμπνευσμένος από τον Εμπενίζερ Σκρουτζ.



Η νουβέλα του Βρετανού συγγραφέα αναφέρεται στην ιδεολογική, ηθική και συναισθηματική μεταστροφή του γεροπαράξενου Εμπενίζερ Σκρουτζ μετά την υπερφυσική επίσκεψη που δέχτηκε από τον πεθαμένο συνεταίρο του Τζέικομπ Μάρλεϊ. Τα δύο θέματα, που θίγονται είναι η κοινωνική αδικία και η συνακόλουθη φτώχεια, δύο από τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της βικτωριανής Αγγλίας, που βίωνε εκείνη την περίοδο τον άκρατο καπιταλισμό της Βιομηχανικής Επανάστασης. Λέγεται ότι ο Ντίκενς έγραψε τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», ενώ βρισκόταν και αυτός σε εξαιρετικά άσχημη οικονομική κατάσταση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δεθεί συναισθηματικά με τους ήρωες και να πιάνει πολλές φορές τον εαυτό του να κλαίει, αλλά και να γελάει κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Ο ίδιος πίστευε σε μία «φιλοσοφία Χριστουγέννων», δηλαδή ότι το πνεύμα των Χριστουγέννων πρέπει να κυριαρχεί όλο τον χρόνο στις σχέσεις των ανθρώπων.











http://newsone.gr/ellada/1322019-san-shmera-eipw8hke-gia-prwth-fora-h-wraioterh-xristoygenniatikh-istoria