Οσον αφορά στο λεπτό έντερο όπου συντελείται η αφομοίωση των τροφών διαμέσου των υπαρχουσών λαχνών, η απορρόφηση καταλήγει να γίνεται προβληματική σιγά - σιγά λόγω αυτής της βλέννας και ύπαρξης πλήθους μικροοργανισμών οι οποίοι προσκολλώνται σε αυτήν με αρχικό αποτέλεσμα τη μεγάλη πτώση της ενέργειας μας.
Το παχύ έντερο μας, υπεύθυνο κυρίως για την απομάκρυνση των αποβλήτων του οργανισμού μας πλήττεται επίσης, διότι οι τροφές λόγω της δυσκολίας εύκολης διέλευσης από αυτό παραμένουν εκεί επί μακρό χρόνο με αποτελέσμα τη σήψη τους. Οσο τρομακτικό και να ακούγεται αυτό είναι η αλήθεια. Και εδώ έχουμε ταυτόχρονη –λόγω της στασιμότητας- δημιουργία αποικιών μυκήτων της λεγόμενης candida με αρχικό μόνο αποτέλεσμα τυμπανισμό, καούρες, δυσκοιλιότητα.
Όταν η ποσότητα των μικροοργανισμών πληθυνθεί, τότε αυτοί διαπερνούν τα τοιχώματα του εντέρου και εισέρχονται ξανά στην κυκλοφορία. Πρώτο παγιδεύεται το ήπαρ το οποίο αποτελεί το αποτοξικό εργοστάσιο του σώματος μας, ακολούθως επιβαρύνεται η λεμφική κυκλοφορία, και αρχίζουν διάφορα περιστατικά μυκητιάσεων, κολπίτιδες, στοματίτιδες, πόδι του αθλητή κ.ο.κ. Η βλέννα αυτή δεν δημιουργείται μόνο στον πεπτικό μας σωλήνα. Απλώνεται και καταλαμβάνει πνεύμονες, ιγμόρεια, λαιμό, με αποτέλεσμα συμφορήσεις στις περιοχές αυτές.
Ο δεύτερος λόγος που η τροφή μας παραμένει άπεπτη για μεγάλα χρονικά διαστήματα, είναι η παντελής έλλειψη ενζύμων από τη διατροφή μας. Η ύπαρξη ενζύμων διαφοροποιεί ένα ζωντανό οργανισμό από ένα πεθαμένο, σε όποιο βασίλειο και αν ανήκει αυτός ,ζωικό ή φυτικό. Όλα αυτά διαβάζονται και ακούγονται αρκούντως δύσκολα και τρομακτικά. Όμως πώς αντιδρούμε συνήθως σε όλες αυτές τις ενοχλήσεις οι οποίες προέρχονται από αυτές τις συνεχόμενες παρεκκλίσεις? Θεραπεύουμε κάθε επί μέρους ενόχληση ξεχωριστά, σαν να πρόκειται για βλάβη μεμονωμένου οργάνου και όχι μέρος ενός όλου όπου τα πάντα λειτουργούν από κοινού και οι λειτουργίες του ενός είναι άμεσα αλληλένδετη με το άλλο. Λαμβάνουμε επί πλέον τοξικά φάρμακα τα οποία αποκοιμίζουν το σύμπτωμα μέχρις ότου βρεθούμε σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Βομβαρδίζουμε ένα σώμα το οποίο εκλιπαρεί για αποφόρτιση και αγωνίζεται να διασωθεί μέσα στη σοφία η οποία το διέπει, με ουσίες περισσότερο τοξικές καταστρέφοντας και το τελευταίο υπόλειμμα ζωντανού κυττάρου που μας έχει απομείνει.
Ποια είναι η λύση σε αυτό τον κυκεώνα? Η κατανάλωση τροφών οι οποίες συμβάλλουν στη δημιουργία αλκαλικού PH. H κατανάλωση επίσης τροφών οι οποίες δεν έχουν υποστεί θερμική επεξεργασία ανώτερη των 48ο Κελσίου ή 110 Φαρενάιτ, με σκοπό τη διατήρηση των ενζύμων τους ζωντανών. Οι ωμές τροφές είναι πλήρεις ζωτικής δύναμης, ενώ οι μαγειρεμένες είναι νεκρές.
Οι τροφές που εφοδιάζουν το σώμα μας με οξέα είναι το κρέας, τα αυγά, όλα τα γαλακτοκομικά, οι επεξεργασμένες τροφές, οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες, το άσπρο αλεύρι, το αλκοόλ, ο καφές, το μαύρο τσάι, η σοκολάτα, τα αναψυκτικά.
Η αλκαλική διατροφή περιλαμβάνει σε αναλογία τουλάχιστον 80% λαχανικά, φύτρα και βλαστάρια σπόρων, οσπρίων και δημητριακών, ξηρούς καρπούς, φρούτα, αβοκάντο. Οι ξηροί καρποί πλην των κάσιους και των καρυδιών θα πρέπει να μουλιάζονται σε νερό κάποιες ώρες με σκοπό την ενεργοποίηση των ενζύμων τους. Εδώ θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή στην κατανάλωση προϊόντων cola τα οποία περιέχουν φωσφόρο ουσία που ευνοεί στην απομάκρυνση του ασβεστίου από τα οστά.
Συνηθίστε τον εαυτό σας να καταναλώνει ωμές σαλάτες σε μεγάλη χρωματική ποικιλία. Τα λαχανικά αυτά προτιμότερο είναι να προέρχονται από βιολογικές καλλιέργειες για το λόγο ότι η υπερβολική ποσότητα φυτοφαρμάκων σπάει και αλλοιώνει τις κυτταρικές μεμβράνες των φυτών. Επίσης, να πλένονται καλά. Καλό θα ήταν να τα αφήνουμε μετά το πλύσιμο 10΄σε νερό με ξύδι.
Ωφέλιμα λαχανικά είναι τα σπαράγγια, μπρόκολο, λάχανο, κουνουπίδι, σέλινο, σέλερυ, μαιντανός, αγγούρι, μελιτζάνα, ντομάτα, φασολάκια φρέσκα, σκόρδο, φρέσκο κρεμμυδάκι, φρέσκος αρακάς ή μπιζέλι, κόκκινες κίτρινες πράσινες πιπεριές, πράσα, κολοκυθάκια, φύκια nori, wakame, combu και όλα τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά π.χ. σέσκουλο, σπανάκι, μαρούλι, αντίδι, σταμναγκάθι. Επίσης καρότα, πατζάρια, κόκκινη κολοκύθα όμως με μέτρο λόγω της ύπαρξης σακχάρων. Μεγάλη ωφελιμότητα έχουν τα βλαστάρια δημητριακών, οσπρίων ή σπόρων. Περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις χλωροφύλλης, Τα αντίστοιχα φύτρα τους, δίνουν επαρκέστατες ποσότητες ενζύμων. Οσπρια κατάλληλα για φύτρα είναι οι φακές, τα ρεβύθια, τα φασόλια ( ατζούκι, μαυρομάτικα, ροβίτσα) η φάβα.
Σημ. δεν τρώμε φύτρα από όσπρια άσπρου χρώματος π.χ. φασόλι, γίγαντες, σόγια. Δημητριακά είναι το σιτάρι, το κριθάρι, η σίκαλη, το κινόα, η βρώμη, το κεχρί, το φαγόπυρο, ο αμάρανθος. Το αβοκάντο επίσης είναι μία καλή πηγή μονοακόρεστων λιπαρών και πρωτείνης.
Ένα ζήτημα το οποίο πιθανά απασχολεί μεγάλη μερίδα ανθρώπων είναι το ερώτημα «από πού θα πάρω την απαραίτητη για μένα πρωτείνη?» Οι κατάλληλοι χορτοφαγικοί συνδυασμοί δίνουν τις λεγόμενες συμπληρωματικές πρωτείνες οι οποίες αφενός δημιουργούν μικρή οξύτητα στον οργανισμό μας, αφετέρου γίνονται άριστα αποδεκτές από αυτόν λόγω της ύπαρξης ινών.
Κατωτέρω παρατίθενται οι συνδυασμοί αυτοί:
Οσπρια μαζί με δημητριακά. Αν πρόκειται για ωμά τα κάνουμε φύτρα.
Οσπρια και ξηροί καρποί.
Δημητριακά και ξηροί καρποί.
Δημητριακά και ρύζι.
Οσπρια και ρύζι.
Ρύζι και ξηροί καρποί.
ΠΗΓΗ:
http://www.astrolife.gr/2008-12-05-08-30-35/2008-12-05-16-12-40/215-ygeia-alkaliki-diatrofi.html
Ημερολόγιο
Τετ Ιουλ 08, 2020 1:07 pm από 
